Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 8 września 2023 r., sygn. II SA/Sz 698/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 września 2023 r. sprawy ze sprzeciwu A. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego I. uchyla zaskarżoną decyzję, II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz A. P. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta W. wydał w dniu [...] lutego 2022 r. decyzję nr [...] [21] na podstawie art. 104, art. 107, art. 130 § 4 ustawy

z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 zm.; dalej "K.p.a.") w związku z art. 17 ust. 1, ust. 1a, ust. 1b, art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.; dalej "u.ś.r."), w której odmówił A. P. (dalej "skarżący") przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej na matkę K. P..

W uzasadnieniu decyzji, organ I instancji podał, że w dniu 8 lutego 2022 r. skarżący złożył wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego na matkę, która posiada orzeczenie o całkowitej niezdolności do pracy i niezdolności do samodzielnej egzystencji, wydane przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych w dniu 8 lutego 2002 r. Z ww. orzeczenia wynika, że K. P. jest niepełnosprawna, zaś ustalony stopień niepełnosprawności istnieje od 8 lutego 2002 r. Organ I instancji przytoczył treść art. 17 ust. 1, ust. 1a, ust. 1b u.ś.r. i wskazał, że z akt sprawy nie wynika od kiedy istnieje niepełnosprawność K. P., w związku z tym nie można przyjąć, iż niepełnosprawność powstała przed 25 rokiem jej życia. Organ I instancji wskazał, że w wyroku z dnia 21 października 2014 r. o sygn. akt K 38/13 Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność unormowania zawartego w art. 17 ust. 1b u.ś.r. z art. 32 ust. 1 Konstytucji RP w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie ze względu na moment powstania niepełnosprawności. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego nie został dotychczas wykonany, a tym samym nie dokonano żadnych zmian w zasadach przyznawania świadczeń pielęgnacyjnych opiekunom osób dorosłych osób niepełnosprawnych. Skutkiem wejścia w życie tego wyroku nie jest ani uchylenie art. 17 ust. 1b u.ś.r., ani wykreowanie prawa do żądania świadczenia dla dorosłych osób niepełnosprawnych, jeżeli niepełnosprawność podopiecznych nie powstała w okresie dzieciństwa. Trybunał Konstytucyjny orzekł o niekonstytucyjności jedynie części normy art. 17 ust. 1b u.ś.r., a poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy. Organ I instancji podał, że nie jest możliwe zatem przyznanie skarżącemu świadczenia pielęgnacyjnego w zawiązku z opieką nad matką, ponieważ nie są spełnione warunki art. 17 ust. 1b u.ś.r.