Wyrok WSA w Opolu z dnia 28 września 2023 r., sygn. II SAB/Op 41/23

Ochrona środowiska

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Judecki Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 28 września 2023 r. sprawy ze skargi S. B. na bezczynność Prezydenta Miasta Kędzierzyna-Koźla w przedmiocie udostępnienia informacji o środowisku oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi S. B. (dalej jako: skarżący lub wnioskodawca) z dnia 27 czerwca 2023 r. jest bezczynność Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle (dalej też jako: "organ") w przedmiocie rozpatrzenia wniosku z dnia 9 maja 2023 r. o udostępnienie informacji o środowisku, w trybie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1094, ze zm.), dalej też jako: "ustawa".

Skarga została poprzedzona następującymi czynnościami strony i organu.

Pismem z dnia 9 maja 2023 r. (data wpływu do organu 17 maja 2023 r.) skarżący złożył w Urzędzie Miasta Kędzierzyn-Koźle wniosek o udostępnienie informacji o środowisku "w zakresie ewidencji zabiegów ochrony roślin prowadzonej przez Urząd w okresie od stycznia do maja 2023 r." i domagał się podania następujących informacji:

1. "Czasu zabiegów (godziny, daty);

2. Roślin (produkty roślinne lub przedmioty);

3. Powierzchni, na której wykonano zabiegi (ha) - ze szczególnym uwzględnieniem ulic w Kędzierzynie - Koźlu (wszystkich ulic, na których były dokonywane zabiegi);

4. Nazwy zastosowanych środków ochrony roślin (w tym nazwy handlowej, składu tych środków);

5. Dawki zastosowanych środków ochrony roślin;

6. Przyczyny zastosowania środków (nazwy chorób, szkodników, chwastów, inne przyczyny);

7. Imię i nazwisko osób wykonujących zabiegi ochrony roślin lub nazwy firm, którym zlecono wykonanie tych działań;

8. Zaświadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie stosowania środków ochrony roślin (szkolenie podstawowe i uzupełniające) wzmiankowanych osób lub firm;

9. Faktury dotyczące zakupu środków ochrony roślin;

10. Miejsca przechowywania środków ochrony roślin, z podaniem stanu magazynowego lub deklaracji;

11. Treść etykiet zamieszczonych na opakowaniach środków ochrony roślin;

12. Daty produkcji i nr partii naniesionych na opakowaniach".

Następnie wnioskodawca przytoczył treść art. 14 ust. 3 ustawy i wskazał, że jego zdaniem ewidencja zabiegów stanowi informację, wskazaną w tym przepisie i przypomniał, że termin na jej udzielenie wynosi 3 dni. Zwrócił się o udzielenie informacji w formie pisemnej na adres e-mail.

W odpowiedzi z dnia 29 maja 2023 r. organ wskazał, że "w obrębie ulic Kędzierzyna-Koźla, których zarządcą jest Gmina Kędzierzyn-Koźle, nie wykonuje się zabiegów ochrony roślin z zastosowaniem środków ochrony roślin. Zgodnie z informacją uzyskaną od Wykonawcy do realizacji zapisów umowy na <> w zakresie usuwania i zapobiegania przerastaniu traw i chwastów stosuje się oprysk solanką".

Niezależnie w dniu 30 maja 2023 r. skarżący otrzymał z Urzędu kolejny e-mail z informacją, że jego wniosek z dnia 9 maja 2023 r. został potraktowany jako wniosek o informację publiczną, a nie jako wniosek o informację o środowisku i jego ochronie.

W dniu 29 maja 2023 r. wnioskodawca odpowiedział organowi, że udzielona mu 29 maja 2023 r. odpowiedź nie jest odpowiedzią zgodnie z zakresem wniosku i domagał się jej uzupełnienia. Organ nie uzupełnił informacji.

Skarżący w dniu 27 czerwca 2023 r. wywiódł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu skargę na bezczynność organu w zakresie udostępnienia informacji w zakresie żądanym we wniosku z dnia 9 maja 2023 r. domagając się:

1) zobowiązania organu do rozpatrzenia wniosku o udzielenie informacji w terminie 14 dni od otrzymania odpisu wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności;

2) stwierdzenia, że bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa;

3) zasądzenia od organu na rzecz skarżącego sumę pieniężną w wysokości 1.000 zł;

4) zasądzenia od organu na rzecz skarżącego kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skargi jej autor opisał dotychczasową wymianę korespondencji pomiędzy nim a upoważnionym pracownikiem organu, wskazując, że uzyskany "zakres odpowiedzi jest niepełny, nieadekwatny do zakresu wniosku.

Następnie uzasadnił swoje uprawnienie do uzyskania informacji o środowisku, akcentując, że "powodem złożenia wniosku o udostępnienie informacji o środowisku i jego ochronie było wystąpienie objawów zatrucia u psów i kotów w okresie 1 kwietnia 2023 r. – 15 maja 2023 r. na terenie miasta Kędzierzyna-Koźla prawdopodobnie spowodowane działaniami z zakresu wykonywania zabiegów ochrony roślin z zastosowaniem środków ochrony roślin poprzez wprowadzanie substancji do gleby".

Skarżący stwierdził, że odpowiedź jest nieprawdziwa i podniósł, że:

1. "Pierwsze działania w zakresie zabiegów ochrony roślin z zastosowaniem środków ochrony roślin (prawdopodobnie chwastobójczych) miały miejsce 11-13 kwietnia 2023 r. ulica Piastowska, Rynek;

2. Następne działania w tym zakresie były poczynione 21 kwietnia 2023 r. w okolicach godziny 20.30 - 21.30 na ulicach: Garncarska, okolice Rynku, Czerwińskiego, Chrobrego w Kędzierzynie - Koźlu;

3. Stosowanie oprysku solanką ma miejsce w większości przypadków, gdy trawa jest krótka; a zastosowany w tym konkretnym przypadku środek doprowadził do zżółknięcia traw w okolicach chodników w ciągu jednego dnia".

W ocenie skarżącego nie jest możliwe, aby objawy zatrucia u psów i kotów na terenie miasta Kędzierzyna-Koźla były bez związku z działaniami w zakresie zabiegów ochrony roślin z zastosowaniem środków ochrony roślin, a tym bardziej miały charakter przypadkowy, incydentalny".

W odpowiedzi na skargę Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle wniósł o jej oddalenie. W uzasadnieniu organ podkreślił, że skarżący wniósł o udostępnienie informacji w zakresie użytych środków chemicznych (środków ochrony roślin), a tym samym udzielona odpowiedź jest wyczerpująca. Na poparcie swojej argumentacji przedstawił protokół z kontroli nr 28/2023 z dnia 1 czerwca 2023 r. przeprowadzonej przez Opolskiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Roślin i Nasiennictwa (dalej w skrócie: OWIORN) w zakresie stosowania środków ochrony roślin z uwzględnieniem realizacji zasad integrowanej ochrony roślin (nr OGŁ.7126.1.28.2023). Zgodnie z jego treścią nie stwierdzono nieprawidłowości, a kontrolujący ustalił, że "podmiot odpowiedzialny za utrzymanie czystości pasów drogowych w Gminie Kędzierzyn-Koźle w okresie 2021-2023 r.", jak również, że w okresie od stycznia do maja 2023 r. nie były stosowane środki ochrony roślin, a w razie "konieczności stosowano oprysk solanką". W protokole zawarto również stwierdzenie, że "tereny parków nie są objęte umową, ponieważ tam nie stosuje się żadnych zabiegów tego typu środkami". Następnie w protokole odniesiono się do treści umowy pomiędzy wykonawcą a Gminą, z której wynika, że "to podmiot przyjmujący zlecenie – realizacji utrzymania czystości na drogach – ponosi odpowiedzialność za prawidłowe stosowanie, dopuszczonego do użycia w przestrzeni publicznej środka chemicznego zapobiegającego przerastaniu traw i chwastów, jak również, że ten sam podmiot odpowiada za przeszkolenie pracowników wykonujących opryski zapobiegające przerastaniu traw i chwastów". OWIORN nie wniósł uwag do realizacji zadania w zakresie przeprowadzonej kontroli.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu zważył, co następuje:

Zgodnie z art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2023 r. poz. 1634, ze zm.), dalej zwanej P.p.s.a., kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadkach określonych w pkt 1-4 lub przewlekłe prowadzenie postępowania w przypadku określonym w pkt 4a.

Przedmiot postępowania w niniejszej sprawie stanowiła bezczynność Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle w zakresie rozpoznania wniosku skarżącego, złożonego w dniu 9 maja 2023 r. w trybie ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, zwanej nadal "ustawą". Regulacja ta znajduje zastosowanie w sprawie – wbrew stanowisku organu – z uwagi na normę kolizyjną sformułowaną w art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (t.j. z 2022 r. poz. 902), dalej w skrócie: "u.d.i.p.". Stosownie do jej treści przepisy tej ustawy nie naruszają przepisów innych ustaw określających odmienne zasady i tryb dostępu do informacji będących informacjami publicznymi, pod warunkiem, że nie ograniczają obowiązków przekazywania informacji publicznej do centralnego repozytorium informacji publicznej, o którym mowa w art. 9b ust. 1 u.d.i.p.

W orzecznictwie wskazuje się, że regulacje dotyczące dostępu do informacji publicznej, zawarte w innych aktach prawnych, wyłączają możliwość domagania się udostępnienia informacji publicznej w oparciu o unormowania z u.d.i.p. Istnienie innych zasad czy trybu udostępniania informacji publicznych wyłącza stosowanie u.d.i.p. w zakresie regulowanym wyraźnie tymi szczególnymi ustawami. Wskazany przepis oznacza, że wszędzie tam, gdzie konkretne sprawy dotyczące zasad i trybu dostępu do informacji będącej informacją publiczną uregulowane są inaczej w u.d.i.p., a inaczej w ustawie szczególnej dotyczącej udostępnienia informacji, zaś stosowania obu tych ustaw nie da się pogodzić – pierwszeństwo mają przepisy ustawy szczególnej (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lutego 2020 r., sygn. akt I OSK 3322/18, opubl. w CBOSA na stronie http://orzeczenia.nsa.gov.pl oraz uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 grudnia 2013 r., sygn. akt I OPS 8/13). Skoro zatem ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku określa zasady i tryb postępowania w sprawach udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie (por. art. 1 pkt 1 lit. a ustawy), przepisy u.d.i.p. w tym zakresie nie znajdują zastosowania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 7 grudnia 2016 r., sygn. akt I OSK 462/15). Poza tym to wnioskodawca decyduje czy sięga po tryb informacji o środowisku, czy informacji publicznej, mimo że niejednokrotnie – tak jak w tej sprawie – praktycznie nie ma różnicy w uzyskaniu informacji dotyczącej wykonanych zabiegów ochrony roślin, czy to w oparciu o ustawę czy u.d.i.p.

Oceniając w dalszej kolejności dopuszczalność skargi, podkreślić należy, że jej wniesienie nie było ograniczone terminem, jak również nie musiało być poprzedzone żadnym środkiem zaskarżenia. Znajdująca w sprawie zastosowanie ustawa o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, która reguluje w sposób kompleksowy dostęp do tej informacji, nie przewiduje środka zaskarżenia w tym zakresie.

Ustalony w art. 53 § 2b P.p.s.a. wymóg wniesienia ponaglenia odnieść należy do bezczynności organu odnośnie do spraw rozpoznawanych w trybie przepisów ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2023 r. poz. 775, ze zm.) zwanej dalej "K.p.a.". Przepisy te stosuje się jedynie do decyzji o odmowie udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie oraz do terminu załatwienia wniosku o udostępnienie informacji i przekazania wniosku podmiotowi, w którego posiadaniu znajduje się żądana informacja (art. 14 ust. 2 i art. 19 ust. 2 pkt 1 ustawy). Powyższe oznacza, że nie mają one zastosowania do faz poprzedzających wydanie decyzji i tym samym w przypadku bezczynności w sprawach dotyczących udzielania informacji o środowisku i jego ochronie brak jest podstaw do stosowania art. 37 § 1 K.p.a.

Skarga wniesiona w niniejszej sprawie była więc dopuszczalna i podlegała rozpoznaniu.

Na podstawie art. 119 pkt 4 oraz art. 120 P.p.s.a. rozpoznanie skargi nastąpiło w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym, w składzie trzech sędziów.

Stosownie do art. 149 § 1 P.p.s.a., sąd uwzględniając skargę na bezczynność zobowiązuje organ do wydania w określonym terminie aktu, interpretacji albo do dokonania czynności (pkt 1); zobowiązuje organ do stwierdzenia albo uznania uprawnienia lub obowiązku wynikających z przepisów prawa (pkt 2); stwierdza, że organ dopuścił się bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania (pkt 3). Jednocześnie, co wynika z art. 149 § 1a P.p.s.a., sąd stwierdza, czy bezczynność organu lub przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Gdy skarga jest niezasadna podlega oddaleniu, stosownie do art. 151 P.p.s.a.

W przypadku skargi na bezczynność w zakresie udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie obowiązkiem sądu jest zbadanie, czy sprawa mieści się w zakresie podmiotowym i przedmiotowym ustawy. Dopiero stwierdzenie, że podmiot, do którego zwróciła się strona skarżąca, był zobowiązany do udzielenia informacji o środowisku i jego ochronie oraz że żądana informacja miała charakter informacji o środowisku i jego ochronie – w rozumieniu przepisów ustawy, pozwala na dokonanie oceny, czy w konkretnej sprawie można skutecznie zarzucić wskazanemu podmiotowi bezczynność.

Wobec brzmienia przepisu art. 8 ust. 1 ustawy nie może być kwestionowanym, że Prezydent Miasta Kędzierzyna-Koźla jest podmiotem zobowiązanym do udzielenia informacji o środowisku i jego ochronie. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy władze publiczne obowiązane są do udostępniania każdemu informacji o środowisku i jego ochronie. W myśl art. 3 ust. 1 pkt 15a ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o władzach publicznych - rozumie się przez to: Sejm, Senat, Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, organy administracji, sądy, trybunały oraz organy kontroli państwowej i ochrony prawa. Przy czym zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 9 lit. a-b ustawy pod pojęciem organu administracji rozumie się: ministrów, centralne organy administracji rządowej, wojewodów, działające w ich lub we własnym imieniu inne terenowe organy administracji rządowej, organy jednostek samorządu terytorialnego (lit. a), inne podmioty wykonujące zadania publiczne dotyczące środowiska i jego ochrony (lit. b).

Nie ulega wątpliwości, że Prezydent Miasta Kędzierzyna-Koźla jako organ i reprezentant gminy był zobowiązany do udostępniania informacji o środowisku i jego ochronie.

Zakres przedmiotowy informacji o środowisku, które podlegają udostępnieniu, w trybie ustawy, określa art. 9 ust. 1 ustawy. Stosownie do jego brzmienia udostępnieniu podlegają m.in. informacje dotyczące: stanu elementów środowiska, takich jak: powietrze, woda, powierzchnia ziemi, kopaliny, klimat, krajobraz i obszary naturalne, w tym bagna, obszary nadmorskie i morskie, a także rośliny, zwierzęta i grzyby oraz inne elementy różnorodności (pkt 1); środków, takich jak: środki administracyjne, polityki, przepisy prawne dotyczące środowiska i gospodarki wodnej, plany, programy oraz porozumienia w sprawie ochrony środowiska, a także działań wpływających lub mogących wpłynąć na elementy środowiska, o których mowa w pkt 1, oraz na emisje i zanieczyszczenia, o których mowa w pkt 2, jak również środków i działań, które mają na celu ochronę tych elementów (pkt 3); raportów na temat realizacji przepisów dotyczących ochrony środowiska (pkt 4); analiz kosztów i korzyści oraz innych analiz gospodarczych i założeń wykorzystanych w ramach środków i działań, o których mowa w pkt 3 (pkt 5). Uwzględniając art. 74 ust. 3 Konstytucji RP, który przewiduje, że każdy ma prawo do informacji o stanie i ochronie środowiska, w piśmiennictwie oraz orzecznictwie podnosi się, że prawo to ma zakres znacznie szerszy, aniżeli wynikać to by mogło z literalnej treści art. 9 ust. 1 ustawy. (por. też wyrok WSA w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 21 kwietnia 2021 r., sygn. akt II SA/Go 147/21 oraz wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 stycznia 2020 r., sygn. akt I OSK 3483/18). Udostępnieniu podlega bowiem każda informacja o środowisku, niezależnie od tego, czy została ona wymieniona w art. 9 ust. 1 ustawy, chyba że organ ochrony środowiska, na podstawie przepisów ustawy wykaże, że w konkretnej sprawie nie ma możliwości udostępnienia informacji o środowisku i jego ochronie. Ustalając przedmiotowy zakres informacji o środowisku, które mają być udostępnione, należy zatem mieć na względzie, że prawo do tych informacji jest gwarantowane konstytucyjnie, co potwierdza art. 4 ustawy, stanowiący o powszechnym dostępie do informacji o środowisku i jego ochronie. Oznacza to, że udostępnienie tego rodzaju informacji jest regułą, a odstępstwa od niej mają charakter wyjątkowy i powinny wprost wynikać z przepisów prawa jednoznacznie określających, jakiego rodzaju informacje nie podlegają udostępnieniu (art. 16 ustawy).

Z akt wynika, że skarżący wystąpił o udostępnienie informacji w zakresie stosowanych przez Gminę Kędzierzyn-Koźle środków ochrony roślin przy utrzymaniu czystości na ulicach Kędzierzyna-Koźla, z dalszym jego uszczegółowieniem.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1496, ze zm.) dalej w skrócie: ustawa o porządku w gminach, utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Natomiast art. 3 ust. 2 tej ustawy zawiera katalog otwarty zakresu zadania wskazanego w art. 3 ust. 1, wskazując m. in. na obowiązek zapobiegania zanieczyszczaniu ulic, placów i terenów otwartych, w szczególności przez: zbieranie i pozbywanie się, z zastrzeżeniem art. 5 ust. 4, błota, śniegu, lodu oraz innych zanieczyszczeń uprzątniętych z dróg dla pieszych przez właścicieli nieruchomości oraz odpadów zgromadzonych w przeznaczonych do tego celu pojemnikach ustawionych na drodze dla pieszych (pkt 11) i utrzymania czystości i porządku na przystankach komunikacyjnych, których właścicielem lub zarządzającym jest gmina oraz które są położone na jej obszarze przy drogach publicznych bez względu na kategorię tych dróg (pkt 12). Tym samym zakres wniosku, odnoszący się do utrzymania czystości dróg gminnych, niewątpliwie stanowi zadanie realizowane przez tę jednostkę samorządu terytorialnego.

W rozpatrywanym stanie faktycznym, organ udzielił skarżącemu odpowiedzi, że środki ochrony roślin nie są wykorzystywane przy zapobieganiu przerastaniu traw lub chwastów, a stosuje się jedynie oprysk solanką.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (t.j. Dz. U. Z 2023 r. poz. 340, ze zm.) jako środek ochrony roślin uznaje się środek ochrony roślin, o którym mowa w art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1107/2009. Stosownie do art. 2 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1107/2009 z dnia 21 października 2009 r. dotyczącego wprowadzania do obrotu środków ochrony roślin i uchylające dyrektywy Rady 79/117/EWG i 91/414/EWG (opublikowane: Dz. U. UE.L z 2009 r. poz. 901, ze zm.). Jako środki ochrony roślin traktowane są substancje składających się z sejfnerów lub synergetyków lub zawierających te składniki, i przeznaczonych do jednego z następujących zastosowań: ochrona roślin lub produktów roślinnych przed wszelkimi organizmami szkodliwymi lub zapobieganie działaniu takich organizmów, chyba że głównym przeznaczeniem takich produktów jest utrzymanie higieny, a nie ochrona roślin lub produktów roślinnych (lit. a); wpływanie na procesy życiowe roślin, na przykład poprzez substancje działające jako regulatory wzrostu, inne niż składnik odżywczy lub biostymulator (lit. b); zabezpieczanie produktów roślinnych w zakresie, w jakim takie substancje lub środki nie podlegają szczególnym przepisom wspólnotowym dotyczącym środków konserwujących (lit. c); niszczenie niepożądanych roślin lub części roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin (lit. d); hamowanie lub zapobieganie niepożądanemu wzrostowi roślin z wyjątkiem glonów, chyba że dane środki są stosowane na glebę lub wodę w celu ochrony roślin (lit. e).

Stosownie do art. 57 tego rozporządzenia państwa członkowskie udostępniają publicznie w formie elektronicznej informacje na temat środków ochrony roślin, które uzyskały zezwolenie lub zostały wycofane zgodnie z niniejszym rozporządzeniem, zawierające określone dane, przy czym stosownie do art. 57 ust. 3 tego aktu udostępnienie tych danych może odbywać się może odbyć się poprzez system informacyjny.

Wskazany rejestr środków ochrony roślin w Polsce jest elektroniczny i dostępny na stronie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi pod adresem www.gov.pl/web/rolnictwo/rejestr-rodkow-ochrony-roslin. Posiłkując się pojęciem solanki z § 2 pkt 2 i pkt 3 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 27 października 2005 r. w sprawie rodzajów i warunków stosowania środków, jakie mogą być używane na drogach publicznych oraz ulicach i placach (Dz. U. z 2005 r. Nr 230, poz. 1960), wskazać należy, że w powołanym rejestrze Ministra Rolnictwa nie ma ujętej żadnej substancji zawierającej, jako część składową, chlorek sodu (NaCl), chlorek magnezu (MgCl2), chlorek wapnia (CaCl2). Tym samym solanki, które można używać na ulicach i placach, zawierające w nazwie "chlorek sodu", "NaCl" nie stanowią środka ochrony roślin w rozumieniu art. 2 ust. 1 rozporządzenia nr 1107/2009.

Z tych względów Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle nie pozostawał w bezczynności w zakresie rozpatrzenia wniosku skarżącego, bowiem w dniu 29 maja 2023 r. pracownik organu udostępnił skarżącemu informację, o tym, że substancją, której używa się przy usuwaniu i zapobieganiu przerastania traw i chwastów, jest solanka.

Zakres wniosku z dnia 9 maja 2023 r. obejmował uzyskanie szczegółowej informacji o stosowanych środkach ochrony roślin na ulicach Kędzierzyna-Koźla, nie obejmował udzielenia informacji w zakresie innych substancji stosowanych przez firmy realizujące zadanie utrzymania czystości na drogach gminnych. Wnioskodawca domagał się podania m.in. nazw produktów, dawek, szkoleń pracowników, miejsca przechowywania, treści etykiet, daty produkcji, przyczyn ich stosowania, powierzchni w ha, na których zastosowano dane środki ochrony roślin.

Zgodnie z powołanymi regulacjami oraz danymi wskazanymi w rejestrze Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi solanka nie stanowi środka ochrony roślin. Dlatego zarzut bezczynności organu jest niezasadny. Upoważniony pracownik organu udzielił skarżącemu odpowiedzi. W związku z tym, że stosowana substancja nie jest środkiem ochrony roślin, organ nie miał obowiązku ustosunkowania się do dalszej części wniosku.

Odnosząc się do zarzutu niezachowania terminu do udzielenia informacji o środowisku wskazać należy, że zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy władze publiczne udostępniają informację o środowisku i jego ochronie bez zbędnej zwłoki, nie później niż w ciągu miesiąca od dnia otrzymania wniosku. Zgodnie z treścią wniosku, skarżący domagał się udzielenia informacji na wskazany przez siebie adres e-mail. Oznacza to, że organ wysyłając w dniu 29 maja 2023 r. odpowiedź, na pismo skarżącego, które wpłynęło do Urzędu w dniu 17 maja 2023 r., dochował terminu z art. 14 ust. 1 ustawy.

Z tych względów skargę należało oddalić, stosownie do art. 151 P.p.s.a.

Źródło: Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych, http://orzeczenia.nsa.gov.pl/