Wyrok WSA w Krakowie z dnia 21 września 2023 r., sygn. II SA/Kr 722/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Monika Niedźwiedź (spr.) Sędziowie: WSA Piotr Fronc WSA Magda Froncisz Protokolant: Starszy Referent Kinga Ładyga po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 września 2023 r. sprawy ze skargi D. K. na czynność Burmistrza Miasta Zakopane z dnia 14 lutego 2011r., nr 23/2011 w przedmiocie włączenia karty adresowej zabytku chałupy drewnianej przy ulicy [...] w Z. do gminnej ewidencji zabytków oddala skargę.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta Zakopanego wydał zarządzenie nr 23/2011 z dnia 14 lutego 2011 r. w sprawie przyjęcia gminnej ewidencji zabytków Miasta Zakopane. W załączniku nr 1 do zarządzenia pod pozycją nr 660 wskazano drewnianą chałupę przy ul. Kamieniec 24a (dz. nr ew. 488 obr. 3; dalej "sporny budynek"). Ujęcie w/w budynku w GEZ zostało dokonane w oparciu o art. 22 ust. 5 pkt ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tj.: Dz.U. z 2022 r. poz. 840, dalej: "ustawa o zabytkach", "ustawa"), jako inne zabytki nieruchome (niż znajdujące się w rejestrze i wojewódzkiej) wyznaczone przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) w porozumieniu z wojewódzkim konserwatorem zabytków.

D. K. (skarżąca), współwłaścicielka spornego budynku, zaskarżyła do WSA w Krakowie czynność Burmistrza Miasta Zakopane, polegającą na włączeniu karty adresowej chałupy drewnianej przy ul. Kamieniec 24 a w Zakopanem do Gminnej Ewidencji Zabytków (dalej: GEZ). Skarżąca zarzuciła, że dokonując wpisu tego obiektu do gminnej ewidencji Burmistrz naruszył prawo, ponieważ chałupa nie figuruje ani w rejestrze zabytków, ani w wojewódzkiej ewidencji zabytków. Ponadto, twierdziła, że organ nie porozumiał się z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków w kwestii wpisania, a przede wszystkim, że chałupa nie jest zabytkiem w rozumieniu ustawy. W uzasadnieniu zarzutów skargi przytacza orzecznictwo sądów administracyjnych, z którego wynika, że obiekt ujęty w ewidencji powinien charakteryzować się cechami, które uzasadniają objęcie go szczególną formą ochrony nieruchomości ze względu na posiadaną przez niego wartość historyczną, artystyczną lub naukową. Czynność włączenia do GEZ nie może zatem nastąpić bez jakiejkolwiek analizy przyczyn i udokumentowania choćby w uproszczonej formie zabytkowego charakteru obiektu, czego w przedmiotowej sprawie nie dokonano. Skarżąca podkreśla, że włączenie zabytku nieruchomego do GEZ wiąże się z ograniczeniem konstytucyjnie gwarantowanego prawa własności. Tymczasem niejasne są kryteria, którymi kierował się Burmistrz dokonując takiego włączenia. Skarżąca podkreśla, że na terenie miasta Zakopane jest wiele budynków w złym stanie technicznym, zdewastowanych i opuszczonych, a wpisanych do GEZ. Tymczasem, zdaniem skarżącej, należy chronić przede wszystkim to, co naprawdę wartościowe.