Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 6 września 2023 r., sygn. II SA/Gd 396/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 6 września 2023 r. sprawy ze skargi B. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 20 lutego 2023 r., nr SKO Gd/5455/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

B. R. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 20 lutego 2023 r., nr SKO Gd/5455/22, którą utrzymano w mocy decyzję Wójta Gminy Luzino, w imieniu którego działał Dyrektor Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Luzinie, z 10 października 2022 r., nr 000629/SP/10/2022/MK, o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym

i prawnym:

B. R. złożyła do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Luzinie wniosek o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawnym ojcem A.O.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że ojciec skarżącej, A. O.(ur. 30 września 1944 r.) legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w W. z dnia 8 sierpnia 2022 r. Orzeczenie zostało wydane na stałe, a ponadto wynika z niego, że niepełnosprawność istnieje od 51-go roku życia, a ustalony znaczny stopień niepełnosprawności datuje się od 23 czerwca 2022 r.

W oświadczeniu z 16 września 2022 r. skarżąca wskazała, że A. O.nie jest w stanie wykonać żadnej czynności życia codziennego bez jej pomocy.

W toku postępowania, w tym na podstawie przeprowadzonego w dniu 22 września 2022 r. wywiadu środowiskowego, organ I instancji ustalił, że A. O. jest wdowcem, a skarżąca jest jego jedynym dzieckiem. Skarżąca zamieszkała wspólnie z ojcem, mężem oraz dwiema córkami w domu jednorodzinnym w K. od listopada 2021 r., tj. po śmierci żony A. O. Ostatnie zatrudnienie skarżącej miało miejsce w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 7 kwietnia 2022 r. na podstawie umowy o pracę w firmie "A." Sp. z o.o., w zawodzie kasjer. Stosunek pracy ustał w wyniku rozwiązania umowy przez pracodawcę bez wypowiedzenia. Podczas wywiadu środowiskowego, a także w protokole z 16 września 2022 r. skarżąca wskazała, iż stosunek pracy ustał z powodu długotrwałego korzystania ze zwolnienia lekarskiego, a następnie świadczenia rehabilitacyjnego. Od lipca 2022 r. skarżąca jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna bez prawa do zasiłku. Podczas wywiadu środowiskowego wyjaśniła, iż jest zainteresowana podjęciem pracy w niepełnym wymiarze pracy i blisko miejsca zamieszkania, ze względu na stan zdrowia ojca.