Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 19 września 2023 r., sygn. II SA/Bd 494/23

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) Sędziowie: sędzia WSA Urszula Wiśniewska asesor WSA Joanna Ziołek Protokolant: starszy sekretarz sądowy Anna Krenz-Winiecka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2023r. sprawy ze skargi Ś. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu z dnia 13 lutego 2023 r. nr SKO-62-14/22 w przedmiocie umorzenia opłaty rocznej za wyłączenie gruntów z produkcji rolnej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Toruniu na rzecz Ś. kwotę 680 zł ( sześćset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] lipca 2022 r. [...] (dalej także: Strona, Skarżący, Związek) zwrócili się do Wójta Gminy C. o umorzenie opłaty rocznej za rok 2022 naliczonej decyzją Starosty [...] z dnia [...] września 2015 r. znak: [...] w sprawie zwolnienia na wyłączenie gruntów rolnych z produkcji w związku z budową parkingu w miejscowości S. w gminie C. na działce nr [...]. Wójt Gminy C. przychylając się do ww. wniosku pismem z dnia [...] lipca 2022 r. wystąpił do Marszałka Województwa [...] z prośbą o umorzenie ww. opłaty rocznej.

Decyzją z dnia [...] września 2022 r. Marszałek Województwa [...] (dalej także: Marszałek Województwa, organ I instancji) odmówił umorzenia opłaty rocznej za rok 2022, w łącznej kwocie [...]zł, w tym opłatę roczną w kwocie [...]zł oraz odsetki w kwocie [...]zł, przysługującej Województwu [...] w związku z wyłączeniem gruntu rolnego z produkcji, które nastąpiło pod budowę parkingu na działce nr [...] w miejscowości S., gmina C., naliczonej na podstawie decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2015 r., znak: [...], należnej od [...] w [...] Komitet Oddziału w N. .

W uzasadnieniu powyższej decyzji organ I instancji wskazał, że materialnoprawną podstawę rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie formułuje przepis art. 12 ust. 16 ustawy z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2021 r., poz. 1326 ze zm.) – dalej: "u.o.g.r.l.". Podkreślił, że w sprawie zostały spełnione warunki określone w tym przepisie, jednak przepis ten nie wprowadza obowiązku umorzenia opłaty rocznej, a zastosowanie tej ulgi lub odmowa jej przyznania opiera się na uznaniu administracyjnym. Marszałek Województwa wskazał, że jest zobowiązany do racjonalnego wyważenia interesu strony i interesu publicznego. Dodał, że instytucja umorzenia ma nadzwyczajny charakter i nie może być ono formą subsydiowania. Skarżący nie wskazał na wyjątkowość sytuacji mogącej skutkować umorzeniem zapłaty. Zastosowanie ulgi zdaniem organu musi wynikać z trudności lub niemożności zapłaty należności przez zobowiązanego, na którą to sytuację podatnik nie ma wpływu, z kolei ciężar udowodnienia okoliczności uzasadniających przyznanie takiej ulgi spoczywa na wnioskodawcy, który to powinien swój wniosek odpowiednio uzasadnić, a także aktywnie powinien uczestniczyć w postępowaniu dowodowym i przedstawić takie okoliczności, które przemawiają za udzieleniem wnioskowanej ulgi. Podkreślono, że zasadą jest płacenie podatków, nie zaś zwalnianie podatników z takiego obowiązku. Zdaniem Marszałka Województwa Skarżący podejmując decyzję o budowie parkingu musiał mieć na uwadze koszty z tym związane, w tym koszt budowy. Koszty takie nie stały się podstawą do odstąpienia od inwestycji. Organ dodał, że Skarżący był w posiadaniu decyzji Starosty [...] z dnia [...] września 2015 r., na podstawie której 2 lat wnioskodawca miał prawo do zrezygnowania w całości lub części z uzyskanego prawa wyłączenia gruntów z produkcji rolnej. Z decyzji tej wynikało, że Skarżący przez 10 lat zobowiązany jest do uiszczania opłat rocznych.