Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 5 września 2023 r., sygn. II SA/Bd 534/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Elżbieta Piechowiak Sędziowie sędzia WSA Jerzy Bortkiewicz (spr.) asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 5 września 2023 r. sprawy ze skargi Wojewody Kujawsko-Pomorskiego na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] lipca 2022 r. nr [...] w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie

UZASADNIEINE

Pismem z dnia 6 kwietnia 2023 r., nr WIR.II.743.4.133.2022.JS, Wojewoda Kujawsko-Pomorski zaskarżył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy uchwałę Rady Miejskiej w Żninie z dnia 29 lipca 2022 r., nr LXII/530/2022, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w miejscowościach Sulinowo i Słabomierz (dalej "m.p.z.p."). Wniósł o stwierdzenie nieważności ww. uchwały w całości, zarzucając naruszenie art. 15 ust. 2 pkt 6 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r., poz. 503 – dalej "u.p.z.p.") oraz at. 17 pkt 9 w zw. z art. 19 u.p.z.p. W uzasadnieniu skargi organ nadzoru, przywoławszy treść art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p., podniósł , że w § 9 pkt 7 zaskarżonego m.p.z.p. dla terenów oznaczonych symbolami 1EF/E i 2EF/E (tereny elektroenergetyki fotowoltaicznej z dopuszczeniem infrastruktury technicznej – elektroenergetyki) określono minimalny udział powierzchni biologicznie czynnej w stosunku do powierzchni terenu. W ocenie Wojewody nie odpowiada to regulacji ustawowej, modyfikuje ją i stanowi o przekroczeniu upoważnienia ustawowego przez organ planistyczny. Według organu brak jest bowiem podstaw do utożsamiania pojęcia "działka budowlana", użytego przez ustawodawcę w art. 15 ust. 2 pkt 6 u.p.z.p. oraz pojęcia "terenu" użytego w uchwale. Ponadto Wojewoda zarzucił naruszenie trybu sporządzania zaskarżonego planu miejscowego. Przytoczywszy treść art. 17 pkt 1, art. 17 pkt 11-13 oraz art. 19 ust. 1 u.p.z.p. podniósł, że po wyłożeniu projektu zaskarżonego planu do publicznego wglądu i po upływie terminu do wniesienia do niego uwag (uwag nie wniesiono) organ planistyczny z własnej inicjatywy dokonał zmiany projektu planu miejscowego bez ponownego jego wyłożenia do publicznego wglądu. Zmiana – jak wskazał Wojewoda – miała charakter merytoryczny, albowiem polegała na wprowadzeniu w § 20 uchwały stawki procentowej w wysokości 30% służącej do określenia opłaty, o której mowa w art. 36 ust. 4 u.p.z.p. (opłaty planistycznej), przy czym w pierwotnym, wyłożonym do publicznego wglądu projekcie m.p.z.p. stawki tej nie określono. W ocenie organu nadzoru dokonanie powyższej zmiany uchwały wymagało ponowienia trybu sporządzenia planu zgodnie z art. 17 w związku z art. 19 ust. 1 u.p.z.p.