Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 22 września 2023 r., sygn. I SA/Bd 264/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Jarosław Szulc Sędziowie: sędzia WSA Tomasz Wójcik (spr.) sędzia WSA Halina Adamczewska – Wasilewicz Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marcin Frydrych po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 września 2023 r. sprawy ze skargi P. W. I. s.c. A. P. i K. K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 15 stycznia 2018 r. nr 0401.IOV.4103.78.2017 w przedmiocie podatku od towarów i usług za luty oraz miesiące od maja do grudnia 2011 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Bydgoszczy na rzecz P. W. I. s.c. A. P. i K. K. kwotę 15905 zł (piętnaście tysięcy dziewięćset pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2016 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w B. dokonał P. K. (dalej także: Skarżąca, Spółka, Strona) rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące luty, maj, czerwiec, lipiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad i grudzień 2011 r. Organ zakwestionował faktury dokumentujące obrót cukrem i mieszanką spożywczą uznając, że nie potwierdzają one wykonanych czynności.

W złożonym odwołaniu Skarżąca wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji i umorzenie postępowania w sprawie, ewentualnie o jej uchylenie w całości i przekazanie sprawy organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzuciła naruszenie: art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 5 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks postępowania karnego (Dz.U. z 2017 r., poz. 1904 ze zm.) – dalej: "k.p.k." – wskutek przyjęcia przez organ, że możliwe jest wywodzenie jakichkolwiek skutków prawnych w niniejszej sprawie z faktu postawienia wspólnikom spółki cywilnej zarzutów i że na podstawie postanowienia o przedstawieniu zarzutów możliwe jest dokonywanie ustaleń w niniejszej sprawie, w szczególności przypisywanie wspólnikom spółki cywilnej popełnienia oszustwa podatkowego; art. 121 § 1 w zw. z art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej. poprzez niewyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności w sprawie, pominięcie przy dokonywaniu ustaleń części zgromadzonego materiału dowodowego, zastępowanie dowodów domysłami i domniemaniami, wyjątkowo jednostronną ocenę zgromadzonego materiału dowodowego, zastąpienie rzetelnej i szczegółowej oceny materiału dowodowego wielokrotnie powtarzanymi ogólnikami, w wyniku czego doszło do wadliwego ustalenia stanu faktycznego; art. 188 w zw. z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez nieuwzględnienie wniosków dowodowych podatnika w sytuacji, gdy zmierzały one do wykazania okoliczności przeciwnych do ustaleń dokonywanych przez organ i dotyczyły okoliczności istotnej w tej sprawie, tj. czy dostawy towaru do podatnika miały faktycznie miejsce oraz czy podatnik mógł mieć wiedzę o dokonywaniu przez spedytorów i przewoźników tzw. neutralizacji dokumentów; art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej wskutek przyjęcia, że organ w sposób bezwzględny związany jest ostatecznymi decyzjami podatkowymi wydanymi przez inne organy w sprawach kontrahentów podatnika i w związku z tym nie jest możliwe przeprowadzenie dowodu przeciwko takim dokumentom urzędowym, w sytuacji gdy taki przeciwdowód jest prawnie dopuszczalny; art. 187 § 3 Ordynacji podatkowej poprzez czynienie istotnych ustaleń w sprawie z odwołaniem się do wiedzy organu, która nie ma charteru faktów powszechnie znanych, ani nie stanowi wiedzy znanej organowi z urzędu, a gdyby taką wiedzę nawet teoretycznie stanowiła, to nie została zakomunikowana stronie zgodnie z wymogiem ustanowionym w art. 187 § 3 zdanie ostatnie Ordynacji podatkowej, a zatem nie może być podstawą formułowania zarzutów pod adresem podatnika, ani czynienia ustaleń w jego sprawie; art. 193 § 3 Ordynacji podatkowej poprzez uznanie ewidencji podatku od towarów i usług za wadliwe i nierzetelne, podczas gdy były one rzetelne i niewadliwe; art. 197 w zw. z art. 123 § 1 Ordynacji podatkowej poprzez gromadzenie wiadomości specjalnych z pominięciem trybu przewidzianego w Ordynacji podatkowej wskutek czego podatnik pozbawiony jest możliwości zadawania pytań osobom i instytucjom wypowiadającym się na pytania organu; art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a oraz art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2004 r., nr 54, poz. 535 ze zm.) – dalej: "u.p.t.u." – poprzez błędne zastosowanie oraz art. 86 ust. 1, art. 42 ust. 1-3 i ust. 11 u.p.t.u. poprzez niezastosowanie.