Wyrok WSA w Opolu z dnia 25 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Op 145/23

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Łozowska Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska (spr.) Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Maria Żymańczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi D. Spółki z o.o., Spółki komandytowej w S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 31 stycznia 2023 r., nr SKO.40.2513.2022.po w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2022 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi D. Sp. z o.o. Sp. komandytowa w S. (dalej: Skarżąca, Strona, Spółka) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu (dalej SKO lub Kolegium) z 31 stycznia 2023 r., wydana na podstawie m. in. art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm. - dalej wskazywana jako "op"), którą utrzymano w mocy decyzję Prezydenta Miasta Kędzierzyn-Koźle z 15 lipca 2022 r. w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości na rok 2022 w wysokości 20.002 zł.

Rozstrzygnięcie powyższe zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W złożonej deklaracji na podatek od nieruchomości Spółka wykazała do opodatkowania grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 1.574 m2.

W wyniku przeprowadzonego postępowania podatkowego Prezydent Miasta Kędzierzyn-Koźle wydał 15 lipca 2022 r. decyzję, którą określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2022 r. w kwocie 20.002 zł. Przedmiotem opodatkowania organ objął: grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej o powierzchni 1.574 m2 oraz budynki związane z działalnością gospodarczą o pow. użytkowej 866,63 m2.

W uzasadnieniu organ powołał się na poczynione w sprawie ustalenia, z których wynikało, że postanowieniem z 5 listopada 2019 r., sygn. akt [...] Sąd Rejonowy w K. przysądził na rzecz Spółki prawo użytkowania wieczystego gruntów działki nr a w K. obręb B. oraz własność położonego na tym gruncie budynku [...]. Zatem od daty uprawomocnienia się tego postanowienia, tj. od 12 grudnia 2019 r., Spółka, jako użytkownik wieczysty w/w gruntu i właściciel posadowionego na nim budynku, była z tego tytułu podatnikiem podatku od nieruchomości na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; obecnie: Dz. U. z 2023 r. poz. 70; dalej: upol). Według organu, ponieważ w złożonej deklaracji podatkowej Spółka wykazała do opodatkowania jedynie grunty działki nr a, nie obejmując opodatkowaniem położonego na tej działce budynku, konieczne stało się określenie wysokości zobowiązania podatkowego obejmującego oba przedmioty opodatkowania, wg stawek właściwych dla gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Powierzchnia użytkową budynku ustalona została na podstawie dokumentów przedłożonych przez Spółkę oraz oględzin przeprowadzonych 12 lutego 2021 r.