Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 9 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Ol 403/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Katarzyna Górska (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Andrzej Brzuzy asesor WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi M. N. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie z dnia 15 lipca 2022r., nr 2801-IOD.4102.9.2021 w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012r. oddala skargę

Uzasadnienie

Skarga M.N. (dalej: "podatnik", "strona" lub "skarżąca") dotyczy decyzji Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Olsztynie (dalej: "DIAS" lub "organ odwoławczy") utrzymującej w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie (dalej: "NUS", "organ I instancji") z 27 grudnia 2021 r. nr 2809-SPO.4102.19.2020, określającą wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w kwocie 51.385 zł.

Z akt sprawy wynika, że w okresie objętym postępowaniem strona prowadziła pozarolniczą działalność gospodarczą pod firmą [...] (dalej: "firma strony") w zakresie produkcji [...], opodatkowaną podatkiem liniowym wg stawki 19%. W zeznaniu rocznym PIT-36L za 2012 r. strona wykazała podatek należny w kwocie 11.117 zł. Zaewidencjonowała bowiem w ciężar kosztów podatkowych wartości netto w łącznej kwocie 211.938 zł, wykazane na 13 fakturach VAT (opisanych szczegółowo na s. 14 zaskarżonej decyzji) wystawionych przez firmę I. (dalej: "firma I."), dokumentujących zakup reglanulatu.

W opisanej na wstępie decyzji z 27 grudnia 2021 r. NUS ocenił, że faktury te nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, gdyż nie dokumentują rzeczywistej sprzedaży pomiędzy wskazanymi w nich kontrahentami. Wobec tego stwierdził, że kwoty wynikające z tych faktur, w świetle art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm., dalej "u.p.d.o.f."), nie stanowią kosztów uzyskania przychodów (dalej: "k.u.p."). Z tych też powodów określił stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2012 r. w innej kwocie niż zadeklarowana.