Wyrok WSA w Krakowie z dnia 9 sierpnia 2023 r., sygn. III SA/Kr 539/23

Prawo miejscowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jakub Makuch Sędziowie: WSA Elżbieta Czarny-Drożdżejko (spr.) WSA Janusz Kasprzycki po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w Krakowie na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 9 lutego 2023 r., nr SKO.NA/4130/63/2023 w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia skargę oddala.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie postanowieniem z dnia 9 lutego 2023 r. nr SKO.NA/4130/63/2023 działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 144 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz.U. z 2022r., poz. 2000 z późn. zm., dalej jako: "k.p.a.") po rozpoznaniu wniosku M. C. – Prokuratora Okręgowego w Krakowie (dalej: "skarżąca"), utrzymało w mocy postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 20 stycznia 2023 r. nr SKO.NA/4130/147/2022 odmawiającego stwierdzenia nieważności postanowienia Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Gdowie z dnia 29 czerwca 2021 n, znak: [...], pozytywnie opiniującego wniosek P. N., działającego pod firmą: Firma [...] "N." P. N. M. [...], [...] G. w sprawie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% zawartości alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży.

Powyższe postanowienie zostało wydane w następujących okolicznościach stanu faktycznego i prawnego:

Gminna Komisja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Gdowie, postanowieniem z dnia 29 czerwca 2021 r., znak: [...], pozytywnie zaopiniowała wniosek P. N. na sprzedaż napojów alkoholowych zawierających powyżej 18% zawartości alkoholu przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży. Postanowienie dotyczy punktu sprzedaży: N. [...], [...] G.

Nie zgadzając się z powyższym postanowieniem, pismem z dnia 17 listopada 2022 r., skarżąca wniosła sprzeciw. Zaskarżonemu postanowieniu zarzuciła naruszenie art. 18 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi (t.j. Dz. U. z 2021 r. póz. 1119 z późn. zm., dalej "u.w.t.") albo bez podstawy prawnej, ponieważ wydano je na podstawie nieistniejących uchwał Rady Gminy Gdów, tj. uchwał: z dnia 6 września 2018 r., nr LVI/406/2018 w sprawie ustalenia maksymalnej liczby zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jak również w miejscu sprzedaży na terenie Gminy Gdów; z dnia 6 września 2018 r., nr LVI/407/2018 w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie Gminy Gdów. Skarżąca wyjaśniła, że Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 3 grudnia 2021 r. w sprawie o sygn. akt: III SA/Kr 841/21 stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Gdów z dnia 6 września 2018 r., nr LN/I/406/2018 w sprawie ustalenia maksymalnej liczby zezwoleń na sprzedaż napojów alkoholowych przeznaczonych do spożycia poza miejscem sprzedaży, jak również w miejscu sprzedaży na terenie Gminy Gdów, zaś wyrokiem z dnia 25 listopada 2021 r. w sprawie o sygn. akt: III SA/Kr 863/21 stwierdził nieważność uchwały Rady Gminy Gdów z dnia 6 września 2018 r., nr LVI/407/2018 w sprawie zasad usytuowania miejsc sprzedaży i podawania napojów alkoholowych na terenie Gminy Gdów. Ponieważ orzeczenie sądu o nieważności uchwały wywiera skutek wsteczny (ex tunc), to - zdaniem skarżącej - należy uznać, iż w dniu wydawania postanowienia Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Gdowie z dnia 29 czerwca 2021 r., nie istniały w obiegu prawnym uchwały rady gminy, na podstawie których zgodnie z art. 18 ust. 3a u.w.t. wydawana jest opinia gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych o zgodności lokalizacji punktu sprzedaży z uchwałami rady gminy. Doszło zatem do wydania przedmiotowego postanowienia bez podstawy prawnej lub z rażącym naruszeniem prawa, a co za tym idzie wystąpiła podstawa do stwierdzenie nieważności postanowienia na podstawie art. 156 § 1 pkt. 2 k.p.a.