Wyrok WSA w Krakowie z dnia 24 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Kr 653/23

Interpretacje podatkowe

|Sygn. akt I SA/Kr 653/23 | [pic] W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 24 sierpnia 2023 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Bogusław Wolas (spr.), Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Sędzia: WSA Jarosław Wiśniewski, Protokolant: st. sekr. sąd. Renata Trojnar, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2023 roku, sprawy ze skargi K.G., na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, z dnia 10 maja 2023 roku Nr 0113-KDIPT2-1.4011.110.2021.14.MAP, w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych, I. uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, II. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na skarżącego koszty postępowania w kwocie 697 zł (sześćset dziewięćdziesiąt siedem złotych).

Uzasadnienie

Do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ("DKIS") wpłynął w dniu 25 stycznia 2021 r. wniosek K.G. ("skarżący", "podatnik", "wnioskodawca") o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z tzw. ulgi IP BOX.

Sprawa z ww. wniosku była rozpatrywana w WSA w Krakowie, który wyrokiem z 21 października 2021 r. , sygn. I SA/Kr 1228/21, uchylił zaskarżone postanowienie DKIS z 8 lipca 2021 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i zgodził się ze stanowiskiem strony, że wobec treści wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej oraz jego uzupełnienia organ nie miał podstaw, aby pozostawić ten wniosek bez rozpatrzenia. Sąd podzielił zarzut skarżącego, że żądanie uzupełnienia wniosku poprzez odpowiedź na tak postawione pytanie w istocie oznacza przerzucenie ciężaru interpretacji na wnioskodawcę. NSA wyrokiem z 12 października 2022 r., sygn. akt II FSK 243/22, oddaliło skargę kasacyjną DKIS.

We wniosku o wydanie interpretacji, uzupełnionym na wezwanie organu interpretacyjnego, skarżący podał, że prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą od 1 czerwca 2016 r. pod firmą K., zarejestrowaną w CEIDG, pod kodami PKD: 62.01.Z, 47.91.Z, 58.21.Z, 58.29.Z, 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z, 63.99.Z, 73.12.C. Przedmiotowa działalność dotyczy tworzenia oprogramowania od samego początku. Podatnik posiada nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w rozumieniu art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. u.p.d.o.f. i rozlicza się na podstawie podatkowej księgi przychodów i rozchodów, w formie podatku liniowego 19%. Nie posiada statusu centrum badawczo-rozwojowego określonego w ustawie z 30 maja 2008 r. o niektórych formach wspierania działalności innowacyjnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1402 z późn. zm.).