Wyrok WSA w Krakowie z dnia 2 sierpnia 2023 r., sygn. III SA/Kr 470/23

Bezrobocie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie: WSA Ewa Michna (spr.) Asesor WSA Marta Kisielowska Protokolant: specjalista Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi A. P. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia 10 stycznia 2023 r. nr WP-VII.8640.646.2022 w przedmiocie odmowy uznania za osobę bezrobotną i odmowy przyznania prawa do zasiłku I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od Wojewody Małopolskiego na rzecz skarżącego A. P. 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania; III. zarządza zwrot skarżącemu A. P. z kasy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie 200 (dwieście) złotych tytułem nienależnie uiszczonego wpisu od skargi.

Uzasadnienie

Decyzją z 4 listopada 2022 r. Starosta O., po wznowieniu postępowania:

– uchylił wydaną przez siebie decyzję z 4 listopada 2019 r. o uznaniu A. P. (dalej: skarżący) za osobę bezrobotną z dniem 29 października 2019 r. oraz o przyznaniu skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych od 29 października 2019 r. do 25 kwietnia 2020 r.,

– odmówił uznania skarżącego za osobę bezrobotną z dniem 29 października 2019 r.,

– odmówił przyznaniu skarżącemu prawa do zasiłku dla bezrobotnych od 29 października 2019 r. do 25 kwietnia 2020 r..

Uzasadniając decyzję organ wyjaśnił, że skarżący 29 października 2019 r. złożył wniosek o dokonanie rejestracji jako bezrobotny. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń uzyskał status osoby bezrobotnej od 29 października 2019 r. oraz prawo do zasiłku dla bezrobotnych od 29 października 2019 r. do 25 kwietnia 2020 r. Dalej organ wskazał, że 11 i 12 października 2022 r. otrzymał z ZUS Inspektorat w O. informację, z której wynikało, że został skarżący został zgłoszony do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych za okres od 1 października 2019 r. do 20 maja 2020 r. jako wspólnik spółki. Z uwagi na powyższą okoliczność organ uznał, że skarżący nie spełnił definicji "bezrobotnego" określonej art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. I ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jednolity: Dz.U. z 2023 r., poz.735) – dalej "ustawy o promocji zatrudnienia". Dlatego należało odmówić uznania go za osobę bezrobotną w ww. okresie oraz odmówić przyznania mu w tym prawa do zasiłku dla bezrobotnych.