Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 sierpnia 2023 r., sygn. I SA/Gd 527/23

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Joanna Zdzienicka – Wiśniewska, Sędzia WSA Marek Kraus, , po rozpoznaniu w Wydziale w trybie uproszczonym w dniu 16 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi A. J. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 marca 2023 r., nr 2201-IEW.4123.5.2023/BK w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) decyzją z 4 listopada 2022 r. orzekł o odpowiedzialności A. J. za zaległości G. S.A. w podatku od towarów i usług za listopad 2017 r. Decyzja organu pierwszej instancji została doręczona pełnomocnikowi w dniu 19 listopada 2022 r.

Odwołanie od decyzji organu pierwszej instancji zostało złożone osobiście przez A. J.w dniu 12 stycznia 2023 r.

Postanowieniem z dnia 27 marca 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) odmówił stronie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania.

Dyrektor wskazał, że w ustalonych okolicznościach sprawy, do chwili zakończenia postępowania w zakresie orzeczenia o odpowiedzialności A. J. za zaległości spółki, organ pierwszej instancji nie był w posiadaniu dokumentu dotyczącego wycofania pełnomocnictwa udzielonego D. Ł. Powyższe, zdaniem organu oznacza, że decyzja z 4 listopada 2022 r. została prawidłowo wysłana elektronicznie do ówczesnego pełnomocnika. Zdaniem Dyrektora odwołanie pełnomocnictwa oraz późniejsze poinformowanie o tym organu podatkowego nie powoduje bezskuteczności doręczenia a twierdzenie, że strona nie otrzymała decyzji pozostaje bez znaczenia dla sprawy. Negatywne skutki wynikłe z zaniedbania przez pełnomocnika swoich obowiązków obciążają bowiem stronę reprezentowaną przez tego pełnomocnika. Organ odwoławczy stwierdził zatem, że w rozpatrywanej sprawie nie zostały spełnione przesłanki uzasadniające przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, jakie są wymagane zgodnie z art. 162 § 1 Ordynacji podatkowej, a w szczególności A. J. nie wykazał, aby uchybienie terminu do wniesienia odwołania nastąpiło bez jego winy.