Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 29 sierpnia 2023 r., sygn. II SA/Bk 438/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Dudar, Sędziowie sędzia WSA Małgorzata Roleder, asesor sądowy WSA Barbara Romanczuk (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Sylwia Tokajuk, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2023 r. sprawy ze skargi T.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Suwałkach z dnia 28 kwietnia 2023 r. nr KO.800/95/23 w przedmiocie dodatku węglowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą jej wydanie decyzję Wójta Gminy Nowinka z dnia 9 marca 2023 roku numer SR.515.249.249.2023.EM

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 28 kwietnia 2023 r. nr KO.800/95/23 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach po rozpatrzeniu odwołania T. W. od decyzji Wójta Gminy Nowinka z dnia 9 marca 2023 nr SR.515.249.249.2023.EM odmawiającej przyznania dodatku węglowego, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

W dniu 30 września 2022 r. T. W. (dalej też jako strona, wnioskodawczyni lub odwołująca się) zwróciła się z wnioskiem o wypłatę dodatku węglowego. Wójt Gminy Nowinka (dalej też jako Wójt, organ lub organ pierwszej instancji), po jego rozpoznaniu, decyzją z dnia 6 grudnia 2022 r. nr SR.515.249.249.2022.EM, odmówił stronie przyznania przedmiotowego dodatku.

W wyniku złożonego przez T. W. odwołania, akt ten został uchylony w całości przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Suwałkach decyzją z dnia 26 stycznia 2023 r. nr KO.800/277/22, a sprawa została przekazana organowi pierwszej instancji do ponownego rozpatrzenia.

Następnie Wójt decyzją z dnia 9 marca 2023 r. nr SR.515.249.249.2023.EM ponownie odmówił wnioskodawczyni przyznania dodatku węglowego. W motywach rozstrzygnięcia organ wyjaśnił że w dniu 3 lutego 2023 r. strona osobiście złożyła w siedzibie GOPS w N. pismo informujące, że w połowie lutego br. ma zaplanowany zabieg operacyjny w szpitalu w Wysokim Mazowieckiem i w tym celu musi przejść szereg badań i konsultacji lekarskich, w związku z tym od dnia 6 lutego 2023 r. będzie przebywała u rodziny. Wobec, tego, pracownik socjalny niezwłocznie podjął próbę kontaktu telefonicznego z wnioskodawczynią w celu przeprowadzenia tego samego dnia wywiadu środowiskowego, aby ustalić faktyczne miejsce zamieszkania strony, jednak bezskutecznie, ponieważ T. W. nie odebrała połączenia oraz nie oddzwoniła. Następnie w dniu 8 lutego 2023 i. pracownik socjalny ponownie udał się pod wskazany we wniosku adres, tj. [...], ale i tym razem nikogo nie zastał. Brama i bramka były zamknięte, okna zasłonięte, werandą i schody zabezpieczone na zimę plandekami. W związku z czym przeprowadzenie wywiadu środowiskowego po raz kolejny nie było możliwe. Tego samego dnia po kilku próbach pracownikowi socjalnego udało się skontaktować telefonicznie z małżonkiem wnioskodawczyni, który wyjaśnił, że aktualnie zamieszkuje w Białymstoku, gdzie pracuje, a do żony dojeżdża w soboty i podczas urlopu. Nadmienił, że pozostają ze sobą w związku małżeńskim, nie są w separacji, nie mają rozwodu. Organ I instancji uzyskał odpowiedź, że skarżąca pod wskazanym adresem przebywa około 70% roku. Na początku roku przebywa mniej, potem wiosną i latem częściej, bo zajmuje się kwiatkami. W dniu 8 lutego 2023 r. wnioskodawczyni przebywała w Wysokiem Mazowieckiem, gdzie miała mieć operację kolana. Dalej organ wyjaśnił, że w dniu 9 lutego 2023 r. pracownik socjalny przeprowadził rozmowę telefoniczną z sołtysem wsi A., który poinformował, że nie kojarzy nazwiska T. W. oraz domu pod adresem [...]. Nadmienił, że nie są to mieszkańcy gminy i nie przebywają na jej terenie na stałe. Również dzielnicowy nie znał rodziny, nigdy o niej nie słyszał i nie miał z nią kontaktu. Z informacji uzyskanych podczas rozmów z sołtysem i dzielnicowym wynikało, że T. W. nie przebywa w miejscowości A. na stałe, zaś przeprowadzenie rozmowy z wnioskodawczynią w celu wyjaśnienia tych okoliczności nie było możliwe. W dniu 10 lutego 2023 r. Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej wystąpił z prośbą do Inspektora Gospodarki Odpadami o weryfikację T. W. pod kątem wprowadzonych zmian w deklaracjach o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi od stycznia 2018 r. do chwili obecnej. Z odpowiedzi wynika, że strona na terenie gminy N. od lipca 2018 r. do grudnia 2021 r. figurowała w ewidencji gospodarki odpadami komunalnymi jako mieszkaniec, a od stycznia 2022 r. do grudnia 2022 r. figurowała w ewidencji gospodarki odpadami komunalnymi od nieruchomości wykorzystywanej na cele rekreacyjno-wypoczynkowe tzw. Ietnik, zaś od stycznia 2023 r. do chwili obecnej ponownie jako mieszkaniec. Wnioskodawczyni w listopadzie 2022 r. chciała zmienić deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi i opłacać należności jako mieszkaniec, jednakże po uiszczeniu opłaty ryczałtowej (tzw. letnik) takiej zmiany nie można było dokonać.