Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. II SA/Wr 243/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis Sędziowie: Sędzia WSA Adam Habuda Asesor WSA Marta Pawłowska (spr.) Protokolant: referent Wiktoria Sojka-Ratajczyk po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 11 lipca 2023 r. sprawy ze skargi T. K. reprezentowanego przez przedstawiciela ustawowego D. K. na niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 3 listopada 2022 r. sygn. akt II SAB/Wr 1051/22 I. wymierza Wojewodzie Dolnośląskiemu grzywnę w wysokości 200 zł (słownie: dwieście złotych); II. stwierdza, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w wykonaniu wyroku nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa; III. dalej idącą skargę oddala; IV. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

T. K. reprezentowany przez przedstawiciela ustawowego D. K. (dalej: skarżący), pismem z dnia 19 kwietnia 2023 r., wniósł skargę na niewykonanie przez Wojewodę Dolnośląskiego (dalej: organ) wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu wydanego w dniu 3 listopada 2022 r. w sprawie o sygn. akt II SAB/Wr 1051/22, którym to Sąd stwierdził, że: organ dopuścił się przewlekłego prowadzenia sprawy w przedmiocie zezwolenia na pobyt czasowy i zobowiązał organ do załatwienia sprawy w terminie 30 dni od dnia otrzymania odpisu prawomocnego wyroku oraz przyznał skarżącemu sumę pieniężną. W żądaniu skargi zawarto wniosek o wymierzenie Wojewodzie Dolnośląskiemu grzywny, stwierdzenie że bezczynność organu miała charakter rażącego naruszenia prawa, udzielenie na podstawie art. 154 § 2 p.p.s.a. zezwolenia na pobyt czasowy w Polsce oraz przyznanie skarżącemu sumy pieniężnej w wysokości 10 000 zł. W uzasadnieniu skargi wskazano, że żądanie to uzasadnia strona rażąco długim, od 2020 r., oczekiwaniem na załatwienie sprawy.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00