Wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 lipca 2023 r., sygn. VII SA/Wa 1691/19

Zabytki

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kuś, , Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły (spr.), Asesor WSA Justyna Wtulich-Gruszczyńska, , Protokolant starszy sekretarz sądowy Piotr Czyżewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2023 r. sprawy ze skargi B. M. i Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w W. na zarządzenie Prezydenta m.st. Warszawy z dnia 24 lipca 2012 r. nr 2998/2012 w przedmiocie założenia gminnej ewidencji zabytków Miasta Stołecznego Warszawy I. stwierdza niezgodność z prawem zarządzenia Prezydenta m.st. Warszawy nr 2998/2012 z dnia 24 lipca 2012 r. w przedmiocie założenia gminnej ewidencji zabytków, w części dotyczącej ujęcia w gminnej ewidencji zabytków pod nr [...] budynku położonego przy ul. [...] w dzielnicy [...] m.st. Warszawy, II. zasądza od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz B. M. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego, III. zasądza od Prezydenta m.st. Warszawy na rzecz Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w W. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi Bożenny Małachowskiej i Wspólnoty Mieszkaniowej [...] w W. ("skarżące") jest zarządzenie Prezydenta m. st. Warszawy nr 2998/2012 z dnia 24 lipca 2012 r. w sprawie założenia ewidencji zabytków Miasta S. w zakresie ujęcia zabytku nieruchomego, tj. budynku mieszkalnego przy ul. [...] w W., w Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta W. oraz włączenia karty adresowej tego budynku do Gminnej Ewidencji Zabytków Miasta W.

Zaskarżonemu zarządzeniu skarżące zarzuciły naruszenie:

-art. 21 ust. 1, art. 31 ust. 3, art. 8 ust. 2 oraz art. 64 ust. 1-4 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej poprzez dokonanie zasadniczego ograniczenia prawa własności skarżących, pomimo braku przyczyny uzasadniającej takie ograniczenie i przy zaniechaniu wyjaśnienia, czy przyczyna taka w istocie wystąpiła oraz poprzez brak wyważenia interesu indywidualnego skarżących jako właścicieli lokali oraz części wspólnych budynku i gruntu z interesem publicznym zgodnie z zasadą proporcjonalności, a tym samym arbitralne przyznanie prymatu ochronie zabytków nad ochroną własności;