Wyrok WSA w Krakowie z dnia 11 lipca 2023 r., sygn. I SA/Kr 57/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Piotr Głowacki Sędziowie: WSA Paweł Dąbek (spr.) WSA Jarosław Wiśniewski po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym (w trybie uproszczonym) w dniu 11 lipca 2023 r. sprawy ze skargi C.K. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 30 listopada 2022 r. nr 1201-IEW-2.4123.26.2022.15 w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Decyzją z 30 listopada 2022 r., znak sprawy: 1201-IEW-2.4123.26.2022.15, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej: Dyrektor) utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Nowym Sączu z 19 sierpnia 2022 r. Nr 1217-SEW-1.4123.35.2021 orzekającej o solidarnej odpowiedzialności C. K.(dalej: Skarżąca) jako byłego członka zarządu K. Sp. z o.o. w N.(dalej: Spółka) za zaległości w podatku od towarów i usług za IV kwartał 2016 r., I i II kwartał 2017 r., I kwartał 2018 r., odsetki za zwłokę oraz koszty postępowania egzekucyjnego w łącznej kwocie 24 773,54 zł.

Z uzasadnienia decyzji Dyrektora wynika, że Spółka złożyła deklaracje VAT-7K, w których wykazała kwotę podatku podlegającej wpłacie za ww. okresy. Wobec braku wpłaty ww. należności, wystawione zostały tytuły wykonawcze, a następnie wszczęto na ich podstawie egzekucję i zastosowano środki egzekucyjne. Pomimo podjęcia szeregu czynności egzekucyjnych prowadzona egzekucja okazała się bezskuteczna. W tym stanie rzeczy, wszczęto wobec Skarżącej postępowanie w przedmiocie jej odpowiedzialności jako osoby trzeciej, które zakończyło się wyżej opisaną decyzją organu pierwszej instancji.

Dyrektor podniósł, że spełniona została przesłanka z art. 108 § 2 pkt 3 w zw. z § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm. – dalej: O.p.), bowiem wszczęcie wobec Skarżącej 28 lipca 2022 r. postępowanie w sprawie orzeczenia o jej solidarnej odpowiedzialności ze Spółką, nastąpiło po uprzednim wszczęciu postępowania egzekucyjnego. W sprawie wystąpiła również przesłanka bezskuteczności egzekucji. Organ egzekucyjny poszukiwał majątku Spółki w postaci ruchomości, nieruchomości, wierzytelności, środków pieniężnych znajdujących się na rachunkach bankowych. Ustalono, że Spółka jest właścicielem nieruchomości. Wystąpiono do komornika sądowego o uwzględnienie w planie podziału sumy uzyskanej ze sprzedaży ww. nieruchomości zaległości podatkowych Spółki. Jednak żadna z zaległości podatkowych, objętych niniejszym postępowaniem nie została zaspokojona w jakiejkolwiek nawet znikomej części z kwoty uzyskanej z egzekucyjnej sprzedaży nieruchomości. Komornik sądowy umorzył postępowanie egzekucyjne, gdyż jak stwierdził, w toku postępowania egzekucyjnego stało się oczywiste, że z egzekucji nie uzyska się sumy wyższej od kosztów egzekucyjnych. Dłużnik nie posiada majątku podlegającego zajęciu. W trakcie prowadzonego postępowania egzekucyjnego podejmowano próby zajęcia wierzytelności z rachunków bankowych. W tym zakresie egzekucja okazała się również nieskuteczna. Podobnie jak egzekucja z innych wierzytelności. Organ egzekucyjny przy poszukiwaniu majątku Spółki wykorzystał dostęp do wszelkich możliwych systemów informatycznych organu. Opis podejmowanych czynności potwierdza, że organ egzekucyjny, będący zarazem wierzycielem podejmował wszechstronne działania, mające na celu ustalenie i wyegzekwowanie składników majątku Spółki, przy tym w trakcie prowadzonej egzekucji nie ograniczał się do jednego sposobu egzekucji, lecz poszukiwał składników majątkowych mogących stanowić źródło środków pieniężnych na zaspokojenie należności podatkowych. W tym stanie rzeczy spełniona została przesłanka bezskuteczności egzekucji z majątku Spółki o jakiej mowa w art. 116 § 1 O.p.