Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 14 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Wr 197/23

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn (spr.), Sędziowie: Sędzia WSA Władysław Kulon, Sędzia WSA Wojciech Śnieżyński, Protokolant: Asystent sędziego Aleksander Kotarski po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale II w dniu 14 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi Z. zs. we W. na decyzję Dyrektora Zarządu Zlewni we Wrocławiu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie z dnia 15 lutego 2023 r. nr WR.ZUO.5.4700.693.2023.AF w przedmiocie określenia opłaty stałej za pobór wód powierzchniowych z rzeki Odry I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Dyrektora Zarządu Zlewni we Wrocławiu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie na rzecz strony skarżącej kwotę 1100 zł (słownie: tysiąc sto złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z 15 II 2023 r. (nr WR.ZUO.5.4700.693.2023.AF) Dyrektor Zarządu Zlewni we Wrocławiu Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie (dalej jako "DZZ") określił Z. sp. z o.o. we W. (dalej jako "skarżący") opłatę stałą za rok 2023 w kwocie 4563 zł za pobór wód powierzchniowych z rzeki O. w km [...].

W uzasadnieniu DZZ wyjaśnił, że decyzja została wydana na podstawie art. 271 ust. 3 i art. 14 ust. 2 i 6 pkt 2 ustawy z dnia 20 VII 2017 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2022 r. poz. 2625, ze zm.) – dalej jako "pr.w." oraz art. 104 kpa. Skarżący wniósł reklamację od informacji rocznej z 18 I 2023 r. ustalającej wysokość opłaty stałej za 2023 r. na kwotę 4563 zł, jednak nie stwierdzono podstaw do jej uwzględnienia. W ocenie organu na skutek rozpatrzenia reklamacji należało ustalić opłatę stałą w kwocie wskazanej w informacji rocznej, bowiem realizowany przez skarżącego pobór wód powierzchniowych stanowi usługę wodną, za którą należna jest m.in. opłata stała, co wynika jednoznacznie z art. 271 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 pr.w. W decyzji podkreślono przy tym, że w okolicznościach sprawy nie ma znaczenia fakt, że skarżący realizuje tzw. pobór zwrotny w rozumieniu art. 16 pkt 40 pr.w., a więc pobór wód, po którym następuje odprowadzenie nieprzekształconych w ścieki wód w tej samej ilości. Ustawodawca nie zwolnił bowiem tego rodzaju poboru z obowiązku uiszczania opłaty stałej poza przypadkiem poboru na potrzeby chowu i hodowli ryb oraz do celów elektrowni wodnych (art. 270 ust. 2 pr.w.). Pobór realizowany przez skarżącego służy utrzymaniu stawu zlokalizowanego na terenie ogrodu [...] (a więc na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej) i nie jest związany z hodowlą ryb ani też działaniem elektrowni wodnej. Tym samym skarżący zobowiązany jest do ponoszenia opłaty stałej, bowiem korzysta z zasobów środowiska wodnego. Zasadność ustalenia opłaty znajduje również potwierdzenie w zasadzie "użytkownik płaci". W ocenie DZZ za istnieniem podstaw do obciążania skarżącego opłatą stałą przemawia również fakt, że opłata ta ma charakter abonamentowy, a więc należny z racji samej gotowości środowiska wodnego do korzystania z jego zasobów. Bez znaczenia jest więc, czy osoba uprawniona realizuje pobór i jaki to jest rodzaj poboru. DZZ powołał się przy tym na wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu dotyczące opłaty stałej należnej od skarżącej za rok 2019 i 2020 (sygn. akt II SA/Wr 434/19 i II SA/Wr 258/20), mocą których oddalono skargi na decyzje DZZ ustalające wysokość opłaty stałej. W końcowej części uzasadnienia DZZ wyjaśnił także okoliczności prawne i faktyczne, jakie wziął pod uwagę przy określeniu konkretnej wysokości opłaty.