Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 22 czerwca 2023 r., sygn. III SA/Wr 483/22

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Magdalena Jankowska – Szostak, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Anetta Chołuj, Protokolant referent Kamila Ostrowska, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 22 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi H.R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia 7 marca 2022 r. nr SKO 4142/24/22 w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Wrocławia z dnia 3 lutego 2022 r. nr WSO.UP.5430.43.2022.AH; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu na rzecz strony skarżącej kwotę 200 (dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 3 lutego 2022 r. Prezydent Wrocławia (dalej: organ I instancji) orzekł o zatrzymaniu prawa jazdy H. R. (dalej: skarżący, strona) na okres 3 miesięcy: od dnia 28 grudnia 2021 r. do dnia 28 marca 2022 r. W uzasadnieniu powołał się na otrzymaną pismem Zastępcy Naczelnika Wydziału Ruchu Drogowego Komendy Miejskiej Policji we Wrocławiu z dnia 28 grudnia 2021 r. (l.dz. [...]) informację o przekroczeniu przez stronę w dniu 28 grudnia 2021 r. dopuszczalnej prędkości o ponad 50 km/h na obszarze zabudowanym w dniu 28 grudnia 2021 r.

Skarżący odwołał się od powyższej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu (dalej: organ odwoławczy, SKO, Kolegium), wnosząc o jej uchylenie. Podniósł, że decyzja organu I instancji niezgodna z wyrokiem Sądu Najwyższego i pozostaje w sprzeczności z ustawą zasadniczą, a organ wydający taką decyzję nie ma uprawnień do jej wydania. Jednocześnie podtrzymał oświadczenie zawarte w piśmie z 23 stycznia 2021 rr. , zatytułowanym "Odpowiedź na wszczęcie postępowania", w którym zaprzeczył twierdzeniom o przekroczeniu dopuszczalnej prędkości. Powołując się na informacje medialne oraz prawomocne wyroki sądowe "w analogicznych sprawach o stosowanych urządzeniach przez policję - ich wadliwości i tysiącach nie słusznie ukaranych kierowców" stwierdził, że wszelkie osoby czy instytucje winny zaniechać działań niezgodnych z prawem szykanowania kierowców winny być pociągnięte do odpowiedzialności. Zdaniem skarżącego, jedynie właściwe sądy są uprawnione do podejmowania restrykcji wobec kierowców po stwierdzeniu jakichkolwiek naruszeń i prawomocnym wyroku, natomiast decyzja organu I instancji pozostaje w sprzeczności z zasadą domniemania niewinności. Odwołujący się zauważył również, że w piśmie z dnia 23 stycznia 2022 r. podnosił konieczność przeprowadzenia opinii przez biegłego sądowego, który to wniosek nie został uwzględniony.