Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Wr 64/23

Administracyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Filipowicz-Kremis (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Olga Białek Asesor WSA Marta Pawłowska Protokolant: Aleksandra Bartczak po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi G. J. na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 28 listopada 2022 r. nr IF-O.7840.525.2021.JW w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji; II. zasądza od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 500 zł (słownie: pięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

U Z A S A D N I N I E

G. J. złożył skargę na decyzję Wojewody Dolnośląskiego z dnia 28 listopada 2022 r., nr IF-O.7840.525.2021.JW. Na podstawie art. 50 § 1 i art. 52 § 1 w zw. z art. 3 § 1 i w zw. z art. 3 § 2 pkt. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r., Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi zaskarżył ją w całości. Wskazał, że decyzją tą wojewoda utrzymał w mocy decyzję Starosty Powiatu Wrocławskiego z dnia 23 sierpnia 2021 r., nr 2768/2021 w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielającą spółce E. Sp. z.o. o. z siedzibą w S. pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej (ozn. 1-3). na dz. nr [...], nr. ewid. Ż. Na podstawie art. 57 § 1 pkt 3 p.p.s.a zaskarżonej decyzji zarzucono naruszenie prawa materialnego, co znalazło wyraz w naruszeniu: 1) § 3 pkt 5 miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Ż. zatwierdzonego uchwałą nr [...] Rady Gminy w Ż. z dnia [...] marca 1996 r. (dalej też jako: MPZP) poprzez jego niewłaściwą interpretację i uznanie, że skoro zwrot “ poddasze użytkowe" nie zawiera definicji ustawowej to można je interpretować dowolnie i uznawać za poddasze każdą kondygnację, w tym kondygnację pełną, której wysokość w najniższym miejscu to 2,89 m a w najwyższym 3,5 m, podczas gdy organ wykładając tę normę prawną zobowiązany był sięgnąć do leksykalnej definicji tego pojęcia a także poszukać odniesienia w architekturze regionu, a co za tym idzie, dojść do przekonania, że wysokość i charakter poddasza użytkowego nie może być dowolna.2) § 3 pkt 5 MPŻP poprzez jego niewłaściwą interpretację i uznanie, że skoro zwrot “dach wysoki" nie zawiera definicji ustawowej to można go interpretować dowolnie i uznawać za dach wysoki także dach o kącie nachylenia 25 stopni, podczas gdy organ wykładając tę normę prawną zobowiązany był sięgnąć do tradycji budowlanych oraz poszukać odniesienia w architekturze regionu, a co za tym idzie, dojść do przekonania że dach wysoki to dach o dużym kącie nachylenia, to jest powyżej trzydziestu trzech stopni. 3) § 3 pkt 5 MPZP poprzez jego niezastosowanie w zakresie w jakim norma prawna nakazuje aby forma i gabaryty budynków nawiązywały do architektury regionu. 4) Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (dalej jako rozporządzenie) - (w szczególności § 219 ust. 2 pkt 1), poprzez jego niezastosowanie i arbitralne przyjęcie, że projektowana inwestycja jest zgodna z przepisami rozporządzenia w zakresie bezpieczeństwa przeciwpożarowego podczas gdy w spornym projekcie nie opisano zabezpieczenia przeciwpożarowego przestrzeni poddasza od więźby dachowej a także zaprojektowano usytuowanie otworów okiennych, które nie gwarantuje 2,00 metrowego pasa z materiału niepalnego o klasie odporności ogniowej Ei 60. II. naruszenie przepisów postępowania mających istotny wpływ na wynik sprawy: 1) tj. art 138 § 1 pkt 1 KPA poprzez utrzymanie w mocy wadliwej decyzji organu I instancji, w sytuacji, gdy organ ponownie rozpatrujący sprawę powinien był na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 KPA uchylić decyzję w całości i orzec zgodnie z wnioskiem skarżącego. 2) tj. art. 107 § 3 KPA poprzez lakoniczne i w istocie pozbawione wyjaśnienia uzasadnienie prawne a także brak wskazania jak organ definiuje zwroty “poddasze użytkowe" oraz “dach wysoki" oraz brak jakiegokolwiek odniesienia się do podniesionego przez skarżącego zarzutu naruszenia § 219 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, a także brak jakiegokolwiek odniesienia do podniesionego przez skarżącego zarzutu nie nawiązania projektu do architektury regionu. Wobec powyższych zarzutów: 1) na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c skarżący wnosi o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości. 2) Na podstawie art. 135 p.p.s.a wnoszę również o uchylenie w całości decyzji Starosty Powiatu Wrocławskiego z dnia 23 sierpnia 2021 r., nr 2768/2021 w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielającą spółce E. Sp. z.o. o. z siedzibą w S. pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej (ozn. 1-3). na dz. nr [...], nr. ewid. Ż. Ponadto strona wnosi o: 3) zasądzenie od organu na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa prawnego według norm przepisanych. 4) na podstawie art. 61 § 2 pkt 1 PPSA wnoszę o wstrzymanie w całości wykonania zaskarżonej decyzji przez Organ II instancji, a w przypadku nieuwzględnienia tego wniosku przez organ, o wstrzymanie w całości wykonania zaskarżonej decyzji przez Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu na podstawie art. 61 § 3 PPSA z powodu prawdopodobieństwa wyrządzenia trudnych do odwrócenia skutków. Na uzasadnienie skarżący wskazał, że wnioskiem z dnia 14 maja 2021 r. inwestor wniósł do Starosty Powiatu Wrocławskiego wniosek o zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę trzech budynków mieszkalnych w zabudowie szeregowej (ozn. 1-3). na dz. nr [...], nr. ewid. Ż. W dniu 23 sierpnia 2021 r., Starosta Powiatu Wrocławskiego wydał decyzję nr 2768/2021, zatwierdzającą projekt budowlany i udzielającą pozwolenia na budowę. Skarżący wniósł odwołanie od tej decyzji. Decyzją z dnia 28 listopada 2022 r., Wojewoda Dolnośląski utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że w jego ocenie:“ [...] wnioskowana inwestycja spełnia wymagania określone w §3 pkt5 planu miejscowego, bowiem zaprojektowano 3 budynki mieszkalne jednorodzinne w zabudowie szeregowej, nie można stwierdzić niezgodności pionowanej inwestycji z planem miejscowym w zakresie projektowanego poddasza w każdym z trzech przewidzianych do realizacji budynków mieszkalnych jednorodzinnych.’ ’ Zarzut odwołującego się, że zatwierdzony projekt przewiduje w rzeczywistości budowę budynków dwukondygnacyjnych z nieużytkowym poddaszem należy w świetle powołanych przepisów za bezzasadny; “przepisy rozporządzenia Ministra infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., w sprawie warunków technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie nie wyznaczają maksymalnej wysokości pomieszczeń przeznaczonych na pobyt ludzi, wskazują wyłącznie wysokość minimalną (2,2 m)’’