Wyrok WSA w Opolu z dnia 30 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Op 170/23

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Asesor sądowy WSA Anna Komorowska-Kaczkowska po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi P. P. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 15 listopada 2022 r., nr SKO.40.1907.2022.po w przedmiocie odmowy umorzenia i rozłożenia na raty zaległej raty podatku od środków transportowych za 2020 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Baborowa z dnia 31 maja 2022 r., nr FB.3124.3.2.2022 w części dotyczącej odmowy rozłożenia na raty zaległej II raty podatku od środków transportowych za rok 2020, II. w pozostałej części oddala skargę, III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 507 zł (słownie złotych: pięćset siedem 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez P. P. (dalej wskazywanego także jako: skarżący, strona, wnioskodawca, podatnik) jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z 15 listopada 2022 r. (dalej jako: Kolegium, SKO w Opolu), wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 - dalej jako: "op"), utrzymującą w mocy decyzję Burmistrza Baborowa z 31 maja 2022 r., którą odmówiono skarżącemu: 1) umorzenia zaległej II raty podatku od środków transportowych za rok 2020 w kwocie 33.625 zł, 2) umorzenia ½ części zaległej II raty podatku od środków transportowych za rok 2020 w kwocie 16.812,50 zł. 3) rozłożenia na 4 równe raty części zaległej II raty podatku od środków transportowych za rok 2020 w kwocie 16.812,50 zł.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 17 września 2020 r. skarżący zwrócił się do Burmistrza Baborowa o umorzenie w całości II raty podatku od środków transportowych za 2020 r. w kwocie 33.625 zł, powołując się na trudną sytuację materialną. Podniósł, że prowadzona przez niego działalność gospodarcza w branży transportowej notuje znaczny spadek dochodów i nadal boryka się ze skutkami pandemii COVID-19. Ponadto jego kontrahenci mają problemy z płynnością finansową i zgłaszają problemy z możliwością zapłaty za zrealizowane usługi transportowe, w chwili obecnej należności te są regulowane nieterminowo lub wcale. Skarżący zaznaczył przy tym, że uzyskane wsparcie zostanie wydatkowane na koszty związane z zatrudnieniem pracowników, zalaniem paliwa, spłatą zobowiązań oraz ustrzeże od zwolnień pracowników. Na wezwanie organu I instancji strona przedłożyła: a) zestawienie osiągniętych przychodów i poniesionych kosztów za okres od stycznia do sierpnia 2020 r., b) zestawienia do zaliczki na rozliczenie roczne za okres od stycznia do sierpnia 2020 r. oraz za okres od stycznia do sierpnia 2019 r., c) potwierdzenie otrzymania wsparcia z Polskiego Funduszu Rozwoju w kwocie 473.065 zł, d) formularz informacji przedstawianych przy ubieganiu się o pomoc de minimis, e) informację o uzyskanej pomocy de minimis, i) faktury dot. opłat za energię elektryczną g) załączniki do deklaracji DT-1 (dot. środków transportowych), h) listę nierozliczonych należności i zobowiązań, ujawniającą saldo zobowiązań na łączną kwotę 387.677,78 zł, i) potwierdzenia zapłaty składek ZUS oraz podatku VAT, j) deklaracje ZUS P DRA, k) oświadczenie w sprawie aktualnej sytuacji materialnej i rodzinnej podatnika, l) umowę z 9 czerwca 2020 r. pomiędzy podatnikiem, a Polskim Funduszem Rozwoju, m) decyzję z 10 czerwca 2020 r. w sprawie subwencji finansowej, n) umowę z 6 sierpnia 2020 r. nr [...] w sprawie wsparcia udzielonego podatnikowi w ramach projektu "Przyznawanie grantów na kapitał obrotowy - wsparcie utrzymania działalności w sytuacji nagłego niedoboru lub braku płynności mikro i małych przedsiębiorstw w ramach RPO WO 2014-2020".