Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Łd 922/21

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Bożena Kasprzak Sędziowie: Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk - Drozda Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk (spr.) Protokolant: Specjalista Agnieszka Kerszner po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi Gminy L. na indywidualną interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 września 2021 r. nr 0113-KDIPT1-3.4012.518.2021.2.MJ w przedmiocie przepisów prawa podatkowego w sprawie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację; 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 29 czerwca 2021 r. , uzupełnionym pismem z dnia 13 września 2021 r. Gmina L. (dalej jako: "strona skarżąca") złożyła do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: "DKIS") wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania dla czynności świadczonych przez Gminę na rzecz mieszkańców, polegających na zakupie i montażu instalacji fotowoltaicznych i pomp ciepła w, na i przy budynkach mieszkaniowych.

Opisując zdarzenie przyszłe strona skarżąca podała, że zrealizowała inwestycje współfinansowane ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Łódzkiego na lata 2014-2020 pod nazwą "Odnawialne źródła energii w Gminie L." oraz "Odnawialne źródła energii w Gminie L. (etap II)", polegające na dostawie i montażu instalacji fotowoltaicznych i pomp ciepła w, na lub przy budynkach stanowiących własność mieszkańców Gminy. Instalacje te wytwarzają energię wyłącznie na potrzeby budynków znajdujących się na nieruchomościach należących do mieszkańców. Zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie, określała ona w szczególności warunki przekazania i wykorzystania dofinansowania oraz inne prawa i obowiązki stron umowy. Projekty z kolei stanowiły dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych i pomp ciepła. Oznacza to, że na podstawie umów o dofinansowanie w oparciu o poniesione w tym zakresie koszty Gmina otrzymała dofinansowanie do projektów zdefiniowanych jako dostawa i montaż instalacji fotowoltaicznych i pomp ciepła. Inwestycje zostały zrealizowane na podstawie kontraktów na roboty z wyłonionymi przez Gminę wykonawcami, u których Gmina zakupiła usługi związane z przygotowaniem niezbędnej dokumentacji oraz montażem i uruchomieniem instalacji. Faktury z tytułu realizacji inwestycji wystawiane były każdorazowo na Gminę. W związku z realizacją ww. inwestycji Gmina zawarła z mieszkańcami umowy cywilnoprawne, których przedmiotem było ustalenie wzajemnych zobowiązań organizacyjnych i finansowych związanych z opracowaniem projektu technicznego i montażem zestawu mikroinstalacji prosumenckich wykorzystujących odnawialne źródła energii. Umowy przewidywały, że po zakończeniu prac instalacyjnych sprzęt i urządzenia wchodzące w skład zestawu mikroinstalacji prosumenckich wykorzystującego odnawialne źródła energii pozostaną własnością Gminy przez cały okres trwania projektu, tj. minimum 5 lat, licząc od dnia zatwierdzenia końcowego raportu z realizacji projektu. Jednocześnie, począwszy od terminu zakończenia i odbioru prac montażowych Gmina przekazała mieszkańcowi sprzęt i urządzenia wchodzące w skład Instalacji do korzystania, zgodnie z jej przeznaczeniem do zakończenia okresu trwania umowy, natomiast wraz z upływem okresu trwałości projektu całość instalacji stanie się własnością Mieszkańca (dalej odpowiednio: usługa modernizacji elektroenergetycznej). W związku z realizacją na rzecz mieszkańca usługi modernizacji elektroenergetycznej mieszkańcy zobowiązani zostali do zapłaty na rzecz Gminy określonych kwot. Brak wniesienia przez mieszkańca ww. wpłaty równoznaczny był z natychmiastowym rozwiązaniem umowy (oraz brakiem realizacji przez Gminę świadczeń wskazanych w Umowie). Zapłata wynagrodzenia w wysokości określonej w umowie była zatem warunkiem koniecznym do jej realizacji. Poza uiszczeniem ww. wynagrodzenia umowy nie przewidywały pobierania jakichkolwiek innych opłat od mieszkańców w okresie ich obowiązywania. Ponadto, mieszkańcy w ramach przedmiotowej umowy zobowiązali się także użyczyć Gminie i oddać jej do bezpłatnego używania odpowiednią część budynku, w której instalowane zostały instalacje. Mieszkańcy wyrazili jednocześnie zgodę na przeprowadzenie w tych częściach budynku niezbędnych prac związanych z montażem instalacji. W odniesieniu do obu zrealizowanych projektów, struktura udziału poszczególnych źródeł ich finansowania kształtowała się w ten sposób, że 74% stanowiła kwota otrzymanego dofinansowania i 26% stanowiły dochody własne Gminy (tj. dochody z usług modernizacji elektroenergetycznej świadczonej na rzecz mieszkańców). Zgodnie z zapisami zawieranych umów, właściciel nieruchomości zobowiązany został do udziału finansowego w kosztach realizacji przedmiotu umowy w konkretnie określonej kwocie brutto, stanowiącej konkretnie określony udział w wartości brutto projektu. Dodatkowo, w przypadku gdy ostateczny koszt projektu okazał się inny aniżeli koszt zakładany na podstawie którego skalkulowana została kwota określona w umowie, strony dokonały odpowiednich rozliczeń różnicy, która była dokumentowana przez Gminę odpowiednią fakturą korygująca (tj. w przypadku obniżenia kosztów realizacji usługi modernizacji energetycznej) lub dodatkową fakturą (tj. w przypadku podwyższenia ww. kosztów).