Wyrok WSA w Kielcach z dnia 27 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Ke 303/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy inspektor sądowy Joanna Nowak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Kielcach z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 30.03.2023 r. znak: SKO.PS-80/2330/1420/2023 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach (zwanej "SKO") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy Daleszyce z 7.02.2023 r. znak: 5211/000474/SP/OPŚ/02.2023 odmawiającą przyznania M. B.-D. (zwanej dalej "stroną") prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z opieką nad S B.

W uzasadnieniu podjętego rozstrzygnięcia SKO wskazało, że ww. dziadek strony na podstawie orzeczenia Wojewódzkiego Zespołu do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w Województwie Świętokrzyskim z 13.01.2023 r. został zaliczony do znacznego stopnia niepełnosprawności. W orzeczeniu tym (wydanym na stałe) – wskazano, że nie da się ustalić, od kiedy istnieje niepełnosprawność – co legło u podstaw odmowy przyznania stronie przez organ I instancji prawa do świadczenia pielęgnacyjnego – w oparciu o art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28.11.2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 390), zwanej dalej "u.ś.r.". Wyrażone w tym zakresie w decyzji z 7.02.2023 r. stanowisko zakwestionowało SKO, wskazując na brak uwzględnienia treści wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 21.10.2014 r. o sygn. akt K 38/13 – wobec czego sprawę rozstrzygnięto o niekonstytucyjną normę prawną.

Organ odwoławczy utrzymał jednak w mocy decyzję organu I instancji, wskazując że zobowiązanym w pierwszej kolejności do opieki nad dziadkiem strony (będącym wdowcem) jest jego syn – J. B. Tym samym świadczenie pielęgnacyjne nie mogło zostać przyznane – z uwagi na treść art. 17 ust. 1a u.ś.r. Wnioskodawczyni jest bowiem wnuczką S. B., nie będąc zarazem osobą spokrewnioną z dziadkiem w pierwszym stopniu. W rezultacie to na J.ie Borku spoczywa w pierwszej kolejności obowiązek alimentacyjny w rozumieniu Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Wnioskowane świadczenie mogłoby zostać przyznane stronie w sytuacji, gdyby brak było osób spokrewnionych w pierwszym stopniu, bądź legitymowałyby się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Tymczasem syn S. B. posiada jedynie orzeczenie z 13.09.2021 r. o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (do 30.09.2023 r.). Wobec jednoznacznego brzmienia art. 17 ust. 1a u.ś.r. SKO stwierdziło brak podstaw do przyznania wnioskowanego świadczenia, podkreślając że J. B. nie legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. W tym ostatnim zakresie SKO powołało się na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 listopada 2022r. o sygn. akt I OPS 2/22.