Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Gl 532/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Żurawik, Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Edyta Kędzierska (spr.), , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 30 czerwca 2023 r. sprawy ze skargi A. M. (M.) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia 10 lutego 2023 r. nr SKO.PSŚ/41.5/75/2023/624/DG w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta M. z dnia 20 grudnia 2022 r. nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 10 lutego 2023 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach, w wyniku rozpoznania odwołania wniesionego przez skarżącego A. M., utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta M. z dnia 20 grudnia 2022 r. o odmowie przyznania skarżącemu prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad żoną U. M.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że wnioskujący o świadczenie pielęgnacyjne musi sprawować stałą opiekę nad osobą niepełnosprawną i być jej niezbędny w tak znacznym wymiarze, że w związku z tym rezygnuje lub nie podejmuje zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, a między obiema tymi okolicznościami zachodzi bezpośredni związek przyczynowo - skutkowy. Organ dodał, że świadczenie pielęgnacyjne nie jest wynagrodzeniem za sprawowanie faktycznej opieki (do sprawowania której członkowie rodziny są zobowiązani na podstawie Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego), ale rekompensatą za utratę dochodów z powodu konieczności pielęgnacji członka rodziny wymuszającej rezygnację lub niepodejmowanie zatrudnienia. W ocenie organu odwoławczego zakres opieki, jakiej wymaga żona skarżącego nie jest tego rodzaju, żeby wykluczał podjęcie przez niego zatrudnienia, choćby w niepełnym wymiarze czasu pracy. Organ podniósł, że pojęcie opieki, o którym mowa w art. 17 ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, utożsamiać należy ze stałą i bezpośrednią troską o zapewnienie osobie niepełnosprawnej realizacji jej podstawowych potrzeb życiowych i społecznych, których sama nie jest ona w stanie zrealizować z uwagi na swoją niepełnosprawność. Opieka ta powinna być przy tym tak absorbująca, że podjęcie jakiejkolwiek aktywności zawodowej przez opiekuna musiałoby się odbyć ze szkodą dla niej. Następnie organ odwoławczy stwierdził, że zakres opieki sprawowanej przez skarżącego oraz poszczególne czynności wykonywane przez niego, nie są na tyle angażujące, aby nie mógł podjąć choćby częściowego zatrudnienia. Ograniczają się one bowiem jedynie do wspomagania żony w czynnościach życia codziennego: robieniu zakupów, uczestniczeniu w wizytach lekarskich, przyrządzaniu posiłków, sprzątaniu i gotowaniu.