Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 21 czerwca 2023 r., sygn. II SA/Gd 999/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Diana Trzcińska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz po rozpoznaniu w dniu 21 czerwca 2023 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 25 października 2022 r., nr SKO Gd/2788/22 w przedmiocie zasiłku okresowego oddala skargę.

Uzasadnienie

M. T., wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 25 października 2022 r. utrzymującą w mocy decyzję organu pierwszej instancji w przedmiocie zasiłku okresowego.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Decyzją z 31 marca 2022 r. Prezydent Miasta Gdyni odmówił skarżącej przyznania zasiłku okresowego. W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wskazał, że w toku postępowania przeprowadzono rozmowę telefoniczną, na podstawie art. 15o ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19 i innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 374 ze zm.). Podczas ww. rozmowy ustalono, że wnioskodawczyni nie posiada żadnego dochodu i prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z matką I. T. Utrzymują się z zasiłku pielęgnacyjnego matki w kwocie 215,84 zł oraz świadczenia 500+.

Organ I instancji wskazał także, że z wypisu szpitalnego z 29 lipca 2021 r. wynika konieczność podjęcia przez wnioskodawczynię leczenia w poradni zdrowia psychicznego, podjęcia psychoterapii, zażywaniu przepisanych leków. Wnioskodawczyni jednak raz twierdzi, że nie może się leczyć, innym neguje chorobę (podejrzenie schizofrenii paranoidalnej). Nie podjęła leczenia, nie przedstawiła również recept czy zaświadczeń lekarskich. Z oświadczenia wnioskodawczyni wynika, że nie podejmuje zatrudnienia z uwagi na oczekiwanie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego na matkę, nie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy, gdyż sprzeciwia się temu jej prawnik. Nie podejmie zatrudnienia, ponieważ jak twierdzi - nie może pozostawać w stosunku pracy z uwagi na toczące się postępowanie dotyczące świadczenia pielęgnacyjnego. Jak natomiast jasno wynika z art. 17 ust. 6 ustawy o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 111 ze zm.), zarejestrowanie w Powiatowym Urzędzie Pracy jako osoba poszukująca pracy lub posiadanie statusu bezrobotnego nie ma wpływu na uprawnienie do świadczenia pielęgnacyjnego. Zdaniem organu I instancji wnioskodawczyni nie spełnia żadnego obligatoryjnego warunku jakim jest m.in. długotrwała choroba, niepełnosprawność, bezrobocie do przyznania świadczenia w formie zasiłku okresowego. Zważywszy na powyższe, a przede wszystkim na brak stosownej dokumentacji uprawniającej do otrzymania zasiłku okresowego, oraz nie spełnianie żadnej z przesłanek koniecznych wskazanych w art. 38 ustawy o pomocy społecznej, należało odmówić zasiłku.