Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 czerwca 2023 r., sygn. I SA/Gd 152/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Protokolant Specjalista Agnieszka Rupińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 maja 2023 r. sprawy ze skargi J.B. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2022 r. nr 2201-IOV-3.4103.383.2022/10/02 w przedmiocie podatku od towarów i usług za I kwartał 2017 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. wszczął wobec J. B. kontrolę podatkową w zakresie prawidłowości rozliczenia z budżetem państwa z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do marca 2017 r. W jej toku ustalono, że J. B. w dacie wszczęcia kontroli zamieszkiwała w miejscu będącym we właściwości miejscowej Trzeciego Urzędu Skarbowego w G.. Z uwagi na powyższe odstąpiono od dalszych czynności kontrolnych.

Postanowieniem z 19 sierpnia 2021 r. Naczelnik Trzeciego Urzędu Skarbowego w G. (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) wszczął wobec J. B. postępowanie podatkowe w zakresie podatku od towarów i usług za I kwartał 2017 r. W dniu 16 sierpnia 2022 r. Naczelnik wydał decyzję, w której określił podatniczce zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za I kwartał 2017 r. w wysokości 11.103 zł.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania, decyzją z dnia 5 grudnia 2022 roku Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w G. (dalej w skrócie zwany Dyrektorem lub organem odwoławczym) utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

Uzasadniając wydaną decyzję organ odwoławczy stwierdził, że J. B. nie nabyła prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury dokumentującej nabycie 25 ton oleju rzepakowego od "P" Sp. z o.o. sp.k. (dalej w skrócie zwanej spółką "P"), albowiem jak prawidłowo ustalił to organ pierwszej instancji, faktura ta nie potwierdzała rzeczywistego zdarzenia gospodarczego pomiędzy wymienionymi w niej podmiotami, a podatniczka powinna była wiedzieć, że uczestniczy w transakcjach o charakterze oszukańczym.