Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 10 maja 2023 r., sygn. III SA/Wr 141/22

Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, Asesor WSA Aneta Brzezińska (sprawozdawca), , Protokolant Starszy specjalista Katarzyna Dziok, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 maja 2023 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia 10 listopada 2021 r. nr BP.501.1914.2020.0180.DL1.3116 w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 10 listopada 2021 r. (nr BP.501.1914.2020.0180.DL1.3116)

Główny Inspektor Transportu Drogowego (dalej: organ II instancji) – na podstawie art 138 § 1 pkt 1 ustawy z 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2021 r. poz. 735, dalej: k.p.a.), art. 4 pkt 11 i 22, art. 5 ust. 1, art. 5b ust. 1, art. 18 ust. 4a i 4b, art. 87 ust. 1 pkt 1, art. 92a ust. 11, 3 i 7 pkt 1 ustawy z 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz.U. z 2021 r. poz. 919 i 1005, dalej: u.t.d.) oraz lp. 1.12 i 2.11. załącznika nr 3 do ustawy po rozpatrzeniu odwołania od decyzji Dolnośląskiego Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z 16 września 2020 r. (nr WITD.DI.0152.I0057/28/20) o nałożeniu na J. M. (dalej: skarżący) kary pieniężnej w wysokości 8.500 zł, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ II instancji podniósł (w szczególności), iż z protokołu kontroli z 10 sierpnia 2020 r. (nr [...]/[...]/[...]) oraz z dokumentacji zgromadzonej w toku przeprowadzonej kontroli drogowej, wynika, że w tym dniu na parkingu przy dworcu P. na "ul. [...]" we W., dokonano kontroli drogowej samochodu osobowego marki H. (nr rej. [...]), przeznaczonego konstrukcyjnie do przewozu 5 osób łącznie z kierowcą. Pojazdem kierował B. O., który przesłuchany, pod rygorem odpowiedzialności karnej za składanie fałszywych zeznań, oświadczył, że "(...) z firmą P. związał się około dwa miesiące temu. Znalazł ogłoszenie w Internecie. Podpisał umowę zlecenia na wykonywanie usług kierowania pojazdem. Jednym z wymogów zatrudnienia było przedstawienie orzeczenia lekarskiego i zaświadczenia o niekaralności. Wynagrodzenie za pracę otrzymuje do ręki co tydzień (w środę). Wypłata uzależniona jest od ilości przepracowanych godzin, ilości kursów". ,,(...) Za każdą wykonaną usługę przewozu wystawiana jest faktura. (...) Faktury te są wystawiane na rzecz partnera P. z siedzibą: [...] – [...] K. "ul. [...]". Wynagrodzenia za świadczoną usługę jeszcze nie otrzymał". "Klienci zamówili usługę przewozu przez platformę Bolt, którą mu następnie przekazano "Pojazd o nr rej. [...] marki H. należy do firmy: P. z siedzibą: [...] – [...] K. "ul. [...]". Nie wie kto jest właścicielem pojazdu. ,,(...) Była zawarta umowa użyczenia pojazdu w formie pisemnej". Do protokołu kierowca zeznał również, iż nie posiada umowy o świadczenie usług transportowych i regulaminu świadczenia tych usług, a z aplikacji Bolt korzysta około dwóch miesięcy. Celem usługi był przewóz trzech pasażerów, a osoby te nie są z nim spokrewnione. Za wykonaną usługę na kontrolowanej trasie przewozu, pasażerka A. K., która zamówiła kurs za pośrednictwem aplikacji Bolt, uiściła kwotę 12,40 zł., co zostało udokumentowane protokołem kontroli i sporządzoną dokumentacją fotograficzną obejmującą rzut otwartej aplikacji z telefonu kierowcy. Do kontroli, kierowca okazał kserokopię wypisu nr 2 z licencji Nr 7 uprawniającej do wykonywania krajowego transportu drogowego osób samochodem osobowym, a po dowiezieniu na miejsce kontroli również wypis nr 35 - 3688 z licencji nr 232 na wykonywanie krajowego transportu drogowego w zakresie przewozu osób taksówką. Dokumenty zostały wystawione dla J. M., "ul. [...]", [...] – [...] K.