Wyrok WSA w Opolu z dnia 31 maja 2023 r., sygn. I SA/Op 79/23

Ulgi podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Sędkowska Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Gocki (spr.) asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2023 r. sprawy ze skargi M. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z dnia 21 grudnia 2022 r., nr 1601-IEW.4263.8.2022 w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za 2010 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi wniesionej przez M. S. (dalej wskazywanej także jako: skarżąca, strona, wnioskodawczyni) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu z 21 grudnia 2022 r., wydana na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 - dalej jako: "op"), utrzymującą w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kluczborku z 31 maja 2022 r. którą odmówiono skarżącej umorzenia zaległości w podatku od towarów i usług za miesiące od lutego do listopada 2010 r. w łącznej kwocie 150.971,60 zł wraz z odsetkami za zwłokę w łącznej kwocie 128.970,18 zł oraz umorzono, jako bezprzedmiotowe, postępowanie w sprawie umorzenia opłaty prolongacyjnej oraz w sprawie umorzenia zaległości w podatku VAT za styczeń i grudzień 2010 r.

Zaskarżona decyzja zapadła w następującym stanie faktycznym:

Wnioskiem z 30 stycznia 2020 r., uzupełnionym pismami z 2 i 26 marca 2020 r., 4 czerwca 2020 r., 8 stycznia 2021 r., 14 i 22 grudnia 2021 r. oraz 24 stycznia 2022 r. skarżąca zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kluczborku o rozłożenie na raty zaległości podatkowych z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r. w łącznej kwocie 150.971,60 zł oraz o umorzenie w całości, na podstawie art. 67a § 1 pkt 3 op, odsetek za zwlokę przysługujących od tej zaległości i opłaty prolongacyjnej. Uzasadniając wniosek skarżąca podniosła, że zachodzi przesłanka ważnego interesu podatnika, albowiem obowiązek jednorazowej spłaty całej zaległości podatkowej spowoduje upadłość prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, co pozbawi stałego dochodu ją i rodzinę (w tym małoletniego syna, który pozostaje na jej utrzymaniu). Wskazała, że rozłożenie na raty zaległości podatkowej pozwoli na jej uregulowanie w całości bez uszczerbku dla utrzymania siebie i rodziny oraz nie uszczupli należności publicznoprawnej. Oświadczyła, że nie posiada oszczędności i środków na jednorazową zapłatę zaległości podatkowej. Wyraziła wolę i gotowość jej uregulowania w ratach. Podkreśliła, że pracuje zawodowo i co miesiąc osiąga dochód. Podniosła przy tym, że ulga podatkowa jest formą pomocy udzielonej przez Państwo podatnikowi po to, aby poprzez egzekwowanie podatku nie doprowadzić do skutków niepożądanych z punktu widzenia tak społecznego, jak i indywidualnego odnoszącego się do osoby podatnika oraz jego najbliższych, a także osób zależnych od podatnika. Według skarżącej, jeżeli zaległość podatkowa nie zostanie rozłożona na raty, to będzie musiała zakończyć działalność gospodarczą a jej pracownicy zostaną pozbawieni stanowisk pracy, zmuszeni do korzystania z pomocy finansowej Państwa i wnioskowania o przyznanie należnych im świadczeń. Do wniosku załączyła dokumenty na potwierdzenie aktualnej sytuacji finansowej. W pismach uzupełniających wniosek skarżąca zmodyfikowała zakres żądania, domagając się umorzenia w całości zaległości podatkowej z tytułu podatku od towarów i usług za okres od stycznia do grudnia 2010 r. Zarzuciła przy tym organowi, że nie poinformował jej o sposobie rozliczenia wyegzekwowanych dotychczas należności, co budzi wątpliwości co do wysokości ciążącej na niej zaległości. Wskazała w tym zakresie na egzekucję zaległości w podatku dochodowym od osób fizycznych, prowadzoną na podstawie decyzji, która została uchylona, wobec czego organ winien rozliczyć pobraną kwotę na poczet zaległości w podatku VAT. Ponadto skarżąca, jako kolejną okoliczność na poparcie wniosku, wskazała nieprzewidywalną sytuację gospodarczą, związaną z wybuchem epidemii SARS-CoV-2 i związane z tym utrudnienia w ruchu granicznym, co negatywie odbija się na jej działalności, związanej z opieką nad starszymi osobami.