Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 maja 2023 r., sygn. II SA/Ol 182/23

Zabezpieczenie społeczne

Dnia 25 maja 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bogusław Jażdżyk Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas (spr.) Sędzia WSA Ewa Osipuk Protokolant specjalista Anna Piontczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 maja 2023 roku sprawy ze skargi A. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Elblągu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1) oddala skargę; 2) przyznaje od Skarbu Państwa – Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie na rzecz adwokata M. K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, powiększoną o należny podatek VAT, tytułem nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu.

Uzasadnienie

Decyzją z 24 listopada 2022 r. Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej, działając z upoważnienia Burmistrza (dalej jako: "organ I instancji"), przyznał A. S. (dalej jako: "skarżący") zasiłek celowy w kwocie 350 zł, w tym na zakup ogrzewania (w tym opału) w kwocie 300zł i na zakup niezbędnych przedmiotów użytku domowego w kwocie 50 zł

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że skarżący spełnia przesłanki do przyznania mu zasiłku celowego z art. 39 ust. 1 i 2 ustawy z 12 marca 2004 r.

o pomocy społecznej (Dz.U. z 2021 r. poz. 2268 ze zm., dalej jako "u.p.s."). Wskazał, że skarżący wnioskował o przyznanie 1500 zł na ogrzewanie i 350 zł na zakup ciepłej kołdry. Organ I instancji wskazał, że świadczenie pieniężne z pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego nie ma charakteru obligatoryjnego, lecz uznaniowy. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia winny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy społecznej powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom mieszczącym się w możliwościach pomocy społecznej. Przyznawanie i wypłata zasiłków celowych należy do zadań własnych gmin o charakterze obowiązkowym, stąd też gminy muszą gospodarować ograniczonymi środkami finansowymi w taki sposób, aby zachować zdolność wywiązywania się z ustawowo nałożonych obowiązków przez okres całego roku. Uznaniowy charakter decyzji nie pozwala organowi na dowolność w podjęciu rozstrzygnięcia w sprawie, ale też nie nakazuje mu spełnienia każdego żądania obywatela. Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej (dalej jako: MOPS), rozpoznając wniosek o przyznanie zasiłku celowego, musi bowiem mieć na względzie nie tylko interes osoby wnioskującej, lecz także interes innych osób będących w trudnej sytuacji materialnej. Uwzględniono w związku z tym, że skarżący jest bezdzietnym kawalerem w wieku 49 lat, prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe, zajmuje mieszkanie własnościowe o pow. 59 m2. Do dnia 31 lipca 2019 r. otrzymywał stypendium doktoranckie. Obecnie jedynym źródłem dochodu jest zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 215,84 zł oraz zasiłek stały w kwocie 560,16 zł. Skarżący posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności na stałe. Choruje między innymi na [...] Organ I instancji przyznał, że skarżący znajduje się w trudnej sytuacji ekonomicznej, którą powoduje niepełnosprawność i długotrwała choroba. Dochód netto za miesiąc poprzedzający złożenie wniosku wyniósł 776,00 zł i nie przekroczył kryterium dochodowego. Posiadany dochód jest niski i nie wystarcza na zabezpieczenie wszystkich niezbędnych potrzeb. Skarżący jednak korzysta regularnie ze świadczeń pomocy społecznej. W okresie od l-XI 2O22 r. wypłacono skarżącemu świadczenia: zasiłek stały w kwocie 560,16 zł miesięcznie, świadczenie pieniężne na zakup posiłku lub żywności w ramach wieloletniego rządowego programu "Posiłek w szkole i w domu" w łącznej kwocie 1.650 zł; zasiłek celowy z przeznaczeniem na pokrycie kosztów leków i leczenia w łącznej kwocie 1.150 zł, zasiłek celowy na zakup środków czystości