Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 10 maja 2023 r., sygn. II SA/Gd 871/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak (spr.) Sędzia WSA Katarzyna Krzysztofowicz Asesor WSA Justyna Dudek - Sienkiewicz po rozpoznaniu w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 10 maja 2023 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z dnia 22 sierpnia 2022 r., nr SKO Gd/1794/22 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

K. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Gdańsku z 22 sierpnia 2022 r., nr SKO Gd/1794/22, którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Dzierzgonia z 1 marca 2022 r., nr 00141/525/ŚP/03/2022, z upoważnienia którego działał Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w D., o odmowie przyznania prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad osobą niepełnosprawną.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym

i prawnym:

K. K. złożył do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w D. wniosek o przyznanie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością opieki nad niepełnosprawną matką I. K. Skarżący do wniosku dołączył oświadczenie o rezygnacji ze specjalnego zasiłku opiekuńczego w razie przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.

Ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że matka skarżącego, I. K. (ur. 6 kwietnia 1940 r.) legitymuje się orzeczeniem Powiatowego Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności w M. z 7 marca 2017 r. o znacznym stopniu niepełnosprawności. Orzeczenie zostało wydane na stałe, a ponadto wynika z niego, że niepełnosprawność istnieje od 70-go roku życia, a ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od sierpnia 2011 r.

W trakcie przeprowadzonego w dniu 26 sierpnia 2021 r. wywiadu środowiskowego ustalono, że I. K. budzi się codziennie około godziny 10.00, siada samodzielnie na łóżku, woła syna, który podtrzymując ją za rękę, pomaga jej się podnieść. Matka skarżącego samodzielnie przemieszcza się po mieszkaniu, bez użycia kuli. Po przebudzeniu udaje się do łazienki, myje się (nie wymaga pomocy w wykonywaniu tych czynności). Następnie zdejmuje worek stomijny na mocz, przywołuje syna, który opróżnia worki w zależności od potrzeb (około 3 do 5 razy na dobę). Wnioskodawca zaprowadza następnie matkę do pokoju, gdzie na łóżku w pozycji leżącej myje i kremuje miejsce łączące ciało z workiem, następnie przykleja worek, czynność ta musi być bowiem wykonana precyzyjnie, aby nie doszło do przeciekania. Skarżący mierzy matce ciśnienie, a około godziny 10.30 I. K. samodzielnie zaparza sobie kawę, ponieważ jak wskazała "syn kawy nie pije". Najczęściej śniadanie przygotowuje skarżący, czasami robi to I. K., bo nie ma z tym trudności. Przed śniadaniem matka skarżącego samodzielnie wyjmuje z blistrów tabletki (na tarczycę, na nadciśnienie i na serce). Pracownik socjalny odnotował, że skarżący nie był w stanie powiedzieć, gdzie są tabletki. Po śniadaniu I. K. idzie do swojego pokoju, robi wykreślanki słowne na papierze albo w telefonie, rozwiązuje krzyżówki, drzemie. W tym czasie syn zaparza matce herbatę, przystępuje do zmywania naczyń, sprzątania pokoju i kuchni, przygotowania obiadu (zupę gotuje raz na trzy dni, drugie danie codziennie). I. K. nie wymaga pomocy przy spożyciu posiłku, spożywa go w swoim pokoju, natomiast naczynia myje każdy po sobie. Po obiedzie I. K. ogląda telewizję, rozmawia z synem, drzemie – czynności te trwają zazwyczaj do kolacji, którą przygotowuje skarżący. I. K. rutynowe czynności higieniczne wykonuje samodzielnie, 2-3 razy w tygodniu kąpie się, wchodzi sama do wanny i samodzielnie się myje, następnie woła syna, który podchodzi z dużym ręcznikiem, okrywa matkę i pomaga jej wyjść z wanny. Matka skarżącego nie potrzebuje pomocy w nocy, ma problemy ze snem, ale wtedy ogląda telewizję, nie zażywa leków nasennych.