Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 5 kwietnia 2023 r., sygn. I SA/Po 889/22

Administracyjne postępowanie; Podatek dochodowy od osób fizycznych

Dnia 05 kwietnia 2023 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Barbara Rennert (spr.) Sędziowie Asesor sądowy WSA Michał Ilski Sędzia WSA Karol Pawlicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 05 kwietnia 2023 roku sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia 6 września 2022 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia I. uchyla zaskarżone postanowienie i poprzedzające je postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w [...] z dnia [...], nr [...]; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] na rzecz skarżącego [...] tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

W dniu 19 października 2022 r. M. K. wniósł skargę na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 6 września 2022 r. nr [...], utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z 11 kwietnia 2022 r. nr [...], odmawiające wydania zaświadczenia o żądanej treści.

Powyższa skarga została wniesiona na tle stanu faktycznego sprawy, w której 30 marca 2022 r. skarżący wniósł do Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] o:

- merytoryczne rozstrzygnięcie kwestii zaległości podatkowych w oparciu o materialne normy prawa materialnego, tj. uznania przez organ podatkowy art. 70 § 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.; dalej: "Ordynacja podatkowa") za niekonstytucyjny i stwierdzenia, że jego zobowiązania w podatku od towarów i usług zabezpieczone hipotecznie uległy przedawnieniu;

- wydanie zaświadczenia o wykreślenie hipoteki przymusowej zwykłej, której wierzycielem jest Urząd Skarbowy [...], związanej z nieruchomością położoną w C. , P. względnie o wyrażenie zgody na wykreślenie wskazanej powyżej hipoteki przymusowej zwykłej.

Uzasadniając wniosek, skarżący zakwestionował istnienie zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za luty, maj, czerwiec, lipiec i sierpień 2005 r., będących podstawą wpisu hipoteki przymusowej zwykłej, ustanowionej na ww. nieruchomości z uwagi na upływ biegu terminu przedawnienia tych należności. Ponadto powołał się na aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych w których dominuje stanowisko oparte na wyroku T. K. z 8 października 2013 r. sygn. akt SK 40/12, mówiące o tym, że ustanowienie hipoteki przymusowej nie wyklucza przedawnienia zabezpieczonego w ten sposób zobowiązania, przy czym termin przedawnienia biegnie na zasadach ogólnych określonych w art. 70 § 1-7 Ordynacji podatkowej. Powołując się na treść art. 100 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz. U. z 2019 r. poz. 2240 ze zm.; dalej: "u.k.w.h.") oraz art. 306a § 1 i 2 Ordynacji podatkowej,, skarżący stwierdził, że powyższe zobowiązania powinny zostać uznane za przedawnione, co powinno skutkować wydaniem zaświadczenia, które umożliwi mu wystąpienie do sądu o wykreślenie hipoteki.