Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Ol 129/23

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędziowie Sędzia WSA Piotr Chybicki (spr.) Asesor WSA Grzegorz Klimek Protokolant Referent Aneta Krygielska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 25 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi J. G. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...] w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] r., nr [...], wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w związku z art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 2000 ze zm.) – dalej jako: k.p.a., oraz art. 5 w zw. z art. 2 oraz art. 3 ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 1255) – dalej jako: "u.d.o.a.", Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (dalej jako: "Szef Urzędu") utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 13 czerwca 2022 r. odmawiającą J.G. (dalej jako: "skarżący") potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

W uzasadnieniu wyjaśniono, że wniosek skarżącego nie zasługuje na uwzględnienie, bowiem materiał dowodowy znajdujący się aktach sprawy nie potwierdza opozycyjnej działalności skarżącego określonej przepisami u.d.o.a. Jako tytuły upoważniające do uzyskania wymienionych statusów skarżący wskazał działalność opozycyjną w Solidarności w roku 1980 i 1981 oraz w latach 1982-1989, która miała polegać na uczestniczeniu w każdej możliwej akcji protestacyjnej, w tym m.in. marszach głodowych czy mszach za Ojczyznę. Działalność opozycyjna skarżącego miała polegać również na kolportażu prasy podziemnej, redagowaniu pisma [...], a także udziału w konspiracyjnych spotkaniach z innymi działaczami. Skarżący wskazał, że konsekwencją jego zaangażowania w działalność niepodległościową były rewizje oraz zatrzymania przez pracowników służb ówczesnego systemu, brak możliwości awansu, a także choroba i śmierć żony w [...] r. Skarżący dołączył do wniosku zaświadczenie z Instytutu Pamięci Narodowej, z którego wynika, że jest pokrzywdzonym w rozumieniu ustawy z dnia 18 grudnia 1998 r. o Instytucie Pamięci Narodowej – Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (Dz.U. nr 155, poz. 1016 ze zm.), dokumenty z IPN potwierdzające, że skarżący był członkiem NSZZ "Solidarność" w latach 1980-1981 oraz oświadczenia świadków dotyczące jego działalności opozycyjnej, polegającej w szczególności na kolportażu prasy podziemnej.