Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 20 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Gl 1712/22

Ewidencja ludności

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Siudyka (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Tomasz Dziuk, Sędzia WSA Edyta Kędzierska, po rozpoznaniu w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi K. K. na decyzję Wojewody Śląskiego z dnia 19 września 2022 r. nr SOIa.621.47.2022 w przedmiocie wymeldowania oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją nr [...] z 28 czerwca 2022 r. Wójt Gminy G. (organ I instancji) orzekł o wymeldowaniu K.K. (skarżący) z pobytu stałego w lokalu położonym w G. przy ul. [...].

W uzasadnieniu decyzji wyjaśnił, że w dniu 24 maja 2021 r. A.W. (wnioskodawczyni) zwróciła się do Wójta Gminy G. z wnioskiem o wszczęcie procedury wymeldowania skarżącego z pobytu stałego w przedmiotowym budynku. Wskazała, że skarżący opuścił miejsce pobytu stałego, nie posiada w nim żadnych swoich rzeczy, a także, że od dnia [...] stycznia 2020 r. przebywa w Zakładzie Karnym.

Organ I instancji ustalił, że właścicielką przedmiotowego budynku jest wnioskodawczyni. Postępowanie dowodowe wykazało, że skarżący opuścił lokal w przedmiotowym budynku i w nim nie mieszka, a zatem lokal ten nie stanowi stałego miejsca zamieszkania skarżącego. W ocenie organu I instancji wyrok Sądu Rejowego w P. z dnia [...] r. pozbawił skarżącego prawa do legalnego przebywania w spornym lokalu. W zaistniałej sytuacji wola skarżącego powrotu do przedmiotowego budynku nie ma dla sprawy znaczenia.

Zdaniem organu I instancji, w świetle art. 35 ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności (tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 119 -dalej "u.e.l.") prawnie niedopuszczalnym byłoby utrzymywanie dalszego, fikcyjnego zameldowania skarżącego w przedmiotowym budynku, który de facto opuścił i nie dopełnił obowiązku wymeldowania się.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący, reprezentowany przez pełnomocnika będącego adwokatem, zarzucił organowi I instancji naruszenie art. 35 u.e.l. poprzez błędną jego wykładnię i w konsekwencji niewłaściwe zastosowanie oraz art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a.. Pełnomocnik skarżącego stwierdził, że: "nieuprawniona pozostaje wykładnia, wedle której stosunku do K.K. znajdują zastosowanie przesłanki przewidziane treścią art. 35 ustawy o ewidencji ludności, gdy nie opuścił on miejsca swojego zameldowania w sposób trwały i dobrowolny. W budynku przy ul. [...] w G. skarżący pozostawił szereg swoich rzeczy osobistych gromadzonych przez lata, ponieważ faktycznie aż do stycznia 2020 r. w tym miejscu zamieszkiwał. (...) Po drugie, nie jest jasne, na jakiej podstawie organ I instancji przyjął, że wykładnia przepisów o wymeldowaniu powinna być z punktu widzenia systemowego zgodna z postulatem ochrony ofiar przestępstw".