Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 18 kwietnia 2023 r., sygn. I SA/Gd 1396/22

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Sławomir Kozik, Sędziowie Sędzia WSA Marek Kraus, Sędzia WSA Krzysztof Przasnyski (spr.), Protokolant Specjalista Dorota Zawiślińska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi H. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 22 lipca 2022 r. nr SKO.410.146.2022 w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2022 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Zaskarżoną decyzją z dnia 22 lipca 2022 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku po rozpatrzeniu odwołania H. K. od decyzji Burmistrza Bytowa z dnia 9 maja 2022 r., ustalającej wysokość podatku od nieruchomości na rok 2022 w kwocie 3.679,00 zł, utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ II instancji podał, że postanowieniem z dnia 9 marca 2022 r. organ I instancji wszczął postępowanie w sprawie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na 2022 r. Decyzją z dnia 9 maja 2022 r. Burmistrz Bytowa ustalił wysokość podatku od nieruchomości na rok 2022 w kwocie 3.679,00 zł.

Z ustaleń poczynionych w sprawie wynikało, że H. K. jest właścicielem nieruchomości (lokal mieszkalny) przy ul. [...] w B. oraz jest współwłaścicielem nieruchomości gruntowej, działka nr [...], jej udział wynosi 46/2000 - 22,17 m2 (dane ewidencji gruntów i budynków na dzień 31 marca 2022 r.) W aktach sprawy znajduje się informacja w sprawie podatku od nieruchomości za rok 2009 r., w której strona wskazała do opodatkowania powierzchnię budynków mieszkalnych kondygnacji do 2,20 m o pow. 4,60 m2 i kondygnacji o wysokości powyżej 2,20 m2 o pow. 43,55 m2. Organ wyjaśnił, że oparł się o dane z ewidencji oraz o dane wynikające z ww. informacji uznając je za prawidłowe. Jednocześnie organ I instancji wyjaśnił, że rozbieżności powierzchni pomiędzy danymi z ewidencji, tj. 43,60 m2, a informacją podatnika wynikają z tego, że w ewidencji nie ujęto powierzchni piwnicy. Organ przyjął zatem za prawidłowe dane z informacji podatnika. Strona nie kwestionowała zasadności opodatkowania odnośnie ww. nieruchomości, ani stawek ani powierzchni przyjętej do opodatkowania. Z akt sprawy nie wynika, aby powyższy stan od 2009 r. uległ zmianie.