Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 12 kwietnia 2023 r., sygn. I SA/Gd 1308/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka, Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Joanna Mierzejewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi P. Sp. z o.o. z siedzibą w Gdańsku na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 12 sierpnia 2021 r. nr 2201-IOV-4.4103.26-28.2019/10/05 w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2014 roku oddala skargę.

Uzasadnienie

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w G. (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem lub organem pierwszej instancji) przeprowadził w P. Sp. z o.o. z siedzibą w G. (dalej w skrócie zwanej Spółką) kontrolę podatkową w zakresie rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2014 r. Z uwagi na to, że Spółka nie posiadała organu uprawnionego do jej reprezentowania, upoważnienie do przeprowadzenia kontroli oraz protokół kontroli podatkowej doręczono ustanowionemu dla Spółki kuratorowi w osobie K. P.; upoważnienie doręczono w dniu 14 grudnia 2016 r., a protokół kontroli 29 września 2017 r. Następnie postanowieniem z dnia 2018 r., doręczonym Spółce reprezentowanej przez kuratora w dniu 5 lutego 2018 r., wszczęto wobec Spółki postępowanie podatkowe w sprawie rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od maja do lipca 2014 r.

Decyzją z dnia 27 grudnia 2018 r. Naczelnik dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy od maja do lipca 2014 r. w sposób odmienny od deklarowanego przez Spółkę w złożonych deklaracjach [...] oraz działając na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. nr [...], poz. 1054 ze zm.) – dalej w skrócie zwana ustawą o VAT, określił Spółce obowiązek zapłaty podatku.

Organ pierwszej instancji zakwestionował prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dotyczących zakupu kawy oraz skóry meblowej, w których jako wystawcy widnieli L. Sp. z o.o. w W. (dalej jako spółka L.), Z.U.T. "D." D. J. (dalej jako D. lub D. J.) oraz A. Sp. z o.o. w T. (dalej jako spółka A.) stwierdzając, że nie dokumentowały one rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Naczelnik stwierdził ponadto, że Spółka w rejestrach sprzedaży ewidencjonowała faktury dotyczące dostaw kawy, oleju słonecznikowego, skóry meblowej, wynajmu lokalu biurowego, które nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W fakturach wystawionych przez Spółkę, jako nabywcy zostali wskazani P.H.U. K. Sp. z o.o. w G. (dalej spółka K.), Przedsiębiorstwo Handlowe M. D. M., PPHU S. Zakład Pracy Chronionej J. S. (dalej jako S.), S. J., K. Sp. z o.o. w S. (dalej w skrócie spółka K.) oraz D.Sp. z o.o. S.K.A. w G. (dalej jako spółka D.).