Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 25 kwietnia 2023 r., sygn. II SA/Bd 49/23

Ruch drogowy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Leszek Tyliński (spr.) Sędziowie sędzia WSA Grzegorz Saniewski asesor WSA Mariusz Pawełczak po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 kwietnia 2023 r. sprawy ze skargi H. M. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] listopada 2022 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie obowiązku zgłoszenia nabycia pojazdu 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Starosty [...] z dnia [...] października 2022 r., nr [...] 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz H. M. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] października 2022 r., nr [...] Starosta I. nałożył na H. M. (zwanego dalej skarżącym) będącego właścicielem pojazdu marki Audi Q7 nr VIN: [...],

nr rej. [...], karę pieniężną w wysokości [...] zł za niedopełnienie obowiązku zawiadomienia starosty w terminie nieprzekraczającym 180 dni o nabyciu pojazdu.

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, że w dniu [...] października 2020 r. skarżący nabył pojazd marki Audi Q7 o numerze rejestracyjnym [...]

i nie zgłosił w wymaganym terminie nabycia pojazdu. Skarżący nie dopełnił spoczywającego na nim obowiązku wynikającego z art. 78 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 988 ze zm.) – dalej P.r.d. polegającego na zgłoszeniu w terminie nieprzekraczającym 30 dni faktu nabycia zarejestrowanego pojazdu. Organ I instancji uwzględnił, że

w rozpatrywanym przypadku termin ten został wydłużony do 180 dni. Strona winna zawiadomić Starostę [...] o nabyciu pojazdu do dnia 28 kwietnia

2021 r.

Organ I instancji przedstawił i wyjaśnił podstawę prawną uzasadniającą nałożenie kary pieniężnej oraz jej wysokość, jak również poinformował o powodach, które w jego ocenie uniemożliwiały zastosowanie art. 189f K.p.a. Zdaniem organu przepis ten może mieć zastosowanie do naruszeń o charakterze ciągłym, trwałym lub powtarzającym się. Nie ma on natomiast zastosowania do zachowania osoby polegającego na jednorazowym naruszeniu obowiązku lub zakazu. W piśmiennictwie powszechnie przyjmuje się, że przesłanka ta może znaleźć zastosowanie wyłącznie do tzw. deliktów wieloczynowych, deliktów trwałych oraz deliktów z zaniechania, natomiast w przypadków deliktów jednorazowych i skutkowych, z uwagi na ich specyfikę, manifestacja zewnętrzna zmiany stosunku sprawcy do obowiązku respektowania porządku prawnego nie jest nigdy możliwa. W takiej sytuacji znikoma waga naruszenia prawa jest wprawdzie konieczną, ale niewystarczającą przesłanką odstąpienia od wymierzenia kary.