Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 marca 2023 r., sygn. I SA/Wr 191/22

Odpowiedzialność podatkowa osób trzecich

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Piotr Kieres Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cichoń (sprawozdawca) Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman , Protokolant: Starszy specjalista Aleksandra Połaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 marca 2023 r. sprawy ze skargi R. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 28 stycznia 2022 r., nr 0201-IEW2.4123.17.2021.ŁŁ w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe spółki z tytułu podatku od towarów i usług za III kwartał 2018 r. i za I kwartał 2019 r. wraz z odsetkami za zwłokę oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej jako : organ odwoławczy, DIAS) z 28 stycznia 2022 r. nr 0201-1EW2.4123.17.2021.ŁŁ utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego Wrocław-[...] (dalej jako : organ pierwszej instancji, NUS) z 22 października 2021 r. nr 0227- SEW.4123.57.2021.3 wydaną w sprawie orzeczenia odpowiedzialności podatkowej R. S. (dalej jako : Strona, Skarżący) za zaległości podatkowe R. Sp. z o.o. (dalej jako : Spółka) z tytułu podatku od towarów i usług za III kwartał 2018 r. w wysokości 260.226,00 zł. wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 62.340,00 zł oraz za l kwartał 2019 r. w wysokości 89.292,00 zł, wraz z odsetkami za zwłokę w kwocie 17.829,00 zł.

Z akt sprawy wynika, że R. Sp. z o.o. złożyła w Urzędzie Skarbowym w G. deklaracje na poczet podatku od towarów i usług i wykazała za III kwartał 2018 r. kwotę 260.226,00 zł. a za I kwartał 2019 r. kwotę 89.292,00 zł. Kwoty podatku wykazane do zapłaty w ww. deklaracjach nie zostały zapłacone przez Spółkę, a przeprowadzone w tej sprawie postępowanie egzekucyjne nie przyniosło oczekiwanych rezultatów. Postanowieniem z 18 września 2020 r. organ egzekucyjny umorzył postępowanie egzekucyjne prowadzone do majątku Spółki. Organ pierwszej instancji uznał, że w sprawie zachodzą ustawowe przesłanki do orzeczenia odpowiedzialności byłego członka zarządu Spółki, który pełnił jako jedyny tę funkcję w dacie upływu terminu płatności przedmiotowych zobowiązań Spółki i decyzją z 22 października 2021 r. orzekł o odpowiedzialności podatkowej Skarżącego za zaległości podatkowe Spółki. Organ wskazał, że Skarżący nie wykazał zaistnienia okoliczności, które wyłączałyby jego odpowiedzialność podatkową. Od decyzji tej wniesiono odwołanie po którego rozpatrzeniu DIAS utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy. Rozpatrując sprawę organ odwoławczy wskazał, że z Rejestru Przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego wynika, że Skarżący był w zarządzie od 20 października 2015 r. do 31 października 2019 r. W dacie upływu terminów płatności zobowiązań objętych decyzją był on jedynym członkiem zarządu Spółki, jej prezesem. Dalej DIAS wskazał, że w toku prowadzonej egzekucji podjęto szereg czynności, które jednak nie doprowadziły do wyegzekowania należności. W centralnych bazach sprawdzono i ustalono, że Spółka nie prowadzi działalności pod zgłoszonym adresem, nie posiada rachunków bankowych w żadnym z banków działających na terenie kraju, nie posiada nieruchomości ani pojazdów stanowiących własność lub współwłasność Spółki. W ramach egzekucyjnego postępowania zajęto również wierzytelność u A. K. S. Zajęcie to pomimo ponaglenia i próby kontroli pozostało bez odpowiedzi. Ustalono, że K. S. nie prowadzi działalności i nie zamieszkuje pod zgłoszonym adresem. Dokonano również zlecenia rekwizycyjnego w celu dokonania czynności egzekucyjnych w Z. przy ul. [...]. Również ta czynność okazała się nieskuteczna. Z relacji egzekutorów wynika, że Spółka nie posiada na tym terenie żadnego majątku, plac był praktycznie pusty. W toku postępowania podatkowego Skarżący wskazywał na dokumenty które, jego zdaniem wskazują na mienie Spółki podlegające egzekucji. Były to m.in. : -umowy najmu - umowy o sfinansowanie zakupu węgla, -umowy zastawu rejestrowego na zbiorze rzeczy ruchomych; - pełnomocnictwo udzielone dla K. S., z którego wynika, że był on uprawniony za gospodarowania magazynem Spółki oraz był zobowiązanym do uregulowania zobowiązań podatkowych, - wydruki stanu magazynowego potwierdzające posiadanie przez Spółkę mienia w postaci zapasu węgla. Organ odwoławczy uznał jednak, że dokumenty te nie wskazują majątku Spółki, z którego można prowadzić egzekucję prowadzącą do zaspokojenia zaległości podatkowych w znacznej części. Analizując kolejną przesłankę organ uznał, że Strona nie wykazała, że we właściwym czasie złożyła wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki lub że wszczęto postępowanie układowe/restrukturyzacyjne, ani też że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jej winy. Wniosek taki bowiem w tej sprawie nie został złożony w ogóle. Ustalając niewypłacalność organ wskazał, że Spółka nie uiściła zobowiązania w podatku od towarów i usług za III kwartał 2018 r. w obiektywnie znacznej wysokości. Termin płatności tego podatku przypadał na 25 października 2018 r. Dlatego doliczając 3 miesiące od dnia następnego po terminie płatności należy przyjąć datę 26 stycznia 2019 r. (moment niewypłacalności), od której liczony jest trzydziestodniowy termin do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości i który przypadał na 25 lutego 2019 r., gdy Skarżący był jedynym członkiem zarządu. Organ dokonał także analizy wyników finansowych Spółki. Z analizy dochodów za lata 2015 -2018 wynikało, iż Spółka osiągała minimalne dochody, a rok 2018 zakończył się znaczną stratą, która nie mogła być pokryta z dochodów z lat ubiegłych. Bez znaczenia pozostaje podnoszona przez Skarżącego okoliczność, że powstała ona w wyniku niewłaściwego wykonania umowy przez kontrahenta. Organ odwoławczy przyjął, że zaszły obie przesłanki do ogłoszenia upadłości Spółki a mimo to wniosek o upadłość nie został złożony. Brak zapłaty zobowiązania w podatku od towarów i usług za III kwartał 2018 r. , niekorzystny stosunek wartości zobowiązań krótkoterminowych do należności krótkoterminowych utrzymujący się co najmniej od 3 lat oraz strata za rok 2018 w kwocie przewyższającej ponad 60 razy dochody łączne za lata 2016 i 2017 wprost wskazują, że Spółka kwalifikowała się do postępowania upadłościowego. Wniosek o ogłoszenie upadłości Spółki nie został zgłoszony we właściwym czasie, a skarżący nie udowodnił, że brak zgłoszenia takiego wniosku nie wynika z jego winy. Dlatego też DIAS potwierdził, że spełnione zostały formalne warunki do prowadzenia postępowania w sprawie orzeczenia odpowiedzialności strony za przedmiotowe zaległości podatkowe Spółki i wydania w tym zakresie decyzji.