Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 marca 2023 r., sygn. IV SA/Wr 483/22

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie: Asesor WSA Marta Pająkiewicz-Kremis (sprawozdawca), Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, po rozpoznaniu w Wydziale IV na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 29 marca 2023 r. sprawy ze skargi K. M. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 20 czerwca 2022 r. nr DSE3-K0918-D17278-30/22 w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję z dnia 27 stycznia 2022 r. nr DSE2-K1057-D17278-22D/22; II. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącej K. M. kwotę 697 (słownie: sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia 21 grudnia 2020 r. K. M. wystąpiła o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych na podstawie ustawy z dnia z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1255; dalej także: ustawa) z uwagi na prowadzenie nielegalnej działalności opozycyjnej w latach 1982-1983 .

Przedstawiając opis działalności opozycyjnej wnioskodawczyni podała że była aktywną działaczką opozycji antykomunistycznej od zimy 1982 r. (po wprowadzeniu stanu wojennego) do końca 1983 r. Głównym jej zadaniem był kontakt między podziemnym NZS a S. we W. W ramach tego kontaktu były przekazywane w obie strony różne materiały mające na celu koordynowanie działań obu organizacji, jak również przepływ informacji między nimi. Wnioskodawczyni przychodziła do hotelu robotniczego na umówione spotkanie z przedstawicielami S. Miała kontakt z 2-4 osobami, o których niewiele może powiedzieć. Pamięta jedynie tyle , że jeden miał na imię S., a drugi był inwalidą (albo kulał albo jeździł na wózku inwalidzkim). Dalej podniosła, że poza pisemnymi materiałami wnioskodawczyni przekazywała w obie strony także ustne informacje (co się działo się na Uczelni, co w zakładach pracy, jakich wzajemnych form wsparcia wymagały obie strony). Strona podkreśliła, że osobą z którą się kontaktowała i od której otrzymywała materiały NZS była D. K. (do wniosku strona dołączyła oświadczenie tej osoby potwierdzającej działalność opozycyjną strony w latach 1982-1983).