Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 21 marca 2023 r., sygn. I SA/Rz 718/22

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska /spr./, Sędzia WSA Grzegorz Panek, Sędzia WSA Tomasz Smoleń, Protokolant sekr. sąd. Sabina Długosz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 marca 2023 r. sprawy ze skargi P. w O. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z dnia 13 października 2022 r., nr 1801-IOV-2.603.2.2022 w przedmiocie odmowy uchylenia w całości decyzji ostatecznej oddala skargę.

Uzasadnienie

A. sp. jawna z/s w O. (dalej: Spółka/Skarżąca) poddała kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Rzeszowie z 13 października 2022 r. nr 1801-IOV-2.603.2.2022, którą organ ten utrzymał w mocy własną decyzję z [...] kwietnia 2022 r. nr [...] o odmowie uchylenia, po wznowieniu postępowania podatkowego, ostatecznej własnej decyzji z [...] sierpnia 2020 r. nr [...].

Z przedłożonych Sądowi akt sprawy wynikało, że Spółka rozliczyła podatek od towarów i usług za maj 2015 r. w deklaracji podatkowej VAT-7. Następnie poddano ją kontroli podatkowej. Decyzją z [...] lutego 2019 r. nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego zakwestionował rozliczenie podatku w deklaracji i określił Spółce za ten okres rozliczeniowy kwotę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 56.642 zł. Rozstrzygnięcie to zostało utrzymane w mocy decyzją Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z 19 sierpnia 2020 r. Postanowieniem z 15 grudnia 2020 r. sygn. I SA/Rz 681/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargę Spółki na tę decyzję.

W piśmie z 30 kwietnia 2021 r. Spółka zgłosiła Dyrektorowi Izby Administracji Skarbowej wniosek o wznowienie postępowania podatkowego, powołując się na podstawę wznowienia określoną w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Wskazała, że w decyzjach z 20 lutego 2019 r. i 19 sierpnia 2022 r. zakwestionowano rzetelność transakcji z B. sp. z o.o., M. [...] oraz E. sp. z o.o. Po wydaniu decyzji z [...] sierpnia 2022 r. wyszły na jaw nowe, istotne dla sprawy okoliczności faktyczne i nowe dowody, które były nieznane organom. Spółka nie miała do nich wcześniej dostępu, ponieważ określone dokumenty znajdowały się na skrzynce e-mail W. B. Wiadomości otrzymane przed rokiem 2020 zostały zarchiwizowane przez dostawcę usług informatycznych w nieznanym miejscu i z nieznanych powodów. Udało się je odzyskać dopiero po zakończeniu postępowania przed organem II instancji. Dowody te dotyczą podmiotów, z którymi Spółka zawierała transakcje i obrazują, że w relacjach handlowych z nimi dochowała należytej staranności. Określają, w jaki sposób przebiegał obrót towarem, w jaki sposób był dostarczany do Spółki, a także potwierdzają, że klienci Spółki składali reklamacje zakupionych towarów. W decyzjach nie wskazano, jakie Spółka powinna była podjąć starania w celu zachowania należytej staranności. Nie udowodniono też, aby wiedziała lub powinna mieć wiedzę, że zakwestionowane transakcje wiązały się z przestępstwem. Przedstawione dokumenty, wraz z dotychczasowym materiałem dowodowym, wskazują, że w możliwy dla siebie sposób weryfikowała kontrahentów.