Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 marca 2023 r., sygn. II SA/Po 812/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska - Tylewicz Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Batorowicz Asesor WSA Paweł Daniel (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 marca 2023 r. sprawy ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 5 września 2022r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia 05 września 2022 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 14 marca 2022 r., nr [...], w sprawie odmowy przyznania S. G. świadczenia pielęgnacyjnego.

Decyzja powyższa zapadła w następującym stanie faktycznym.

Wnioskiem z dnia 30 stycznia 2022 r. S. G. zwróciła się do Prezydenta Miasta P. (dalej również jako: "Prezydent" albo "organ I instancji") o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad P. S.. Prezydent ustalił, że P. S. ma obecnie 56 lata, a do wniosku załączono orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 04 maja 2020 r. Powiatowego Zespołu Orzekania o Niepełnosprawności, wskazujące, że niepełnosprawność P. S. istnieje od dnia 07 lutego 2020 r., tj. powstała w wieku 53 lat.

Mając powyższe na względzie organ I instancji, powołując się na treść art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jedn. Dz. U. z 2022 r. poz. 615, dalej również jako: "ustawa" albo "u.ś.r.") wskazał, że brak jest podstaw do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego i decyzją z dnia 15 września 2022 r. odmówił przyznania wnioskowanego świadczenia.

Odwołanie od powyższej decyzji wniosła S. G..

Samorządowe Kolegium Odwoławcze przywołaną na wstępie decyzją utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta P. z dnia 14 marca 2022 r.

Uzasadniając powyższe stanowisko Kolegium przytoczyło stan faktyczny sprawy oraz treść przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych, a następnie, powołując się na treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13 wskazało, że przepis art. 17 ust. 1b u.ś.r. w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną po ukończeniu przez nią wieku określonego w tym przepisie v ze względu na moment powstania niepełnosprawności, jest niezgodny z art. 32 ust. 1 Konstytucji. Wobec powyższego stanowisko organu I instancji uznać należało za wadliwe.