Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 15 marca 2023 r., sygn. I SA/Ol 605/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski asesor WSA Anna Janowska (sprawozdawca) Protokolant referent Weronika Ćwiek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 marca 2023 r. sprawy ze skargi J. W. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 7 października 2022r., nr 378000-COP.4103.24.2022.SZD w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do grudnia 2020 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

J. W. (dalej: "strona", "skarżąca", "podatniczka") wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z 7 października 2002 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2020 r.

Z przedłożonych Sądowi wraz ze skargą akt administracyjnych sprawy wynika, że zaskarżona decyzja została wydana w wyniku kontroli celno-skarbowej

i postępowania podatkowego, w wyniku których stwierdzono, że strona, prowadząc działalność gospodarczą pod firmą W. – J. W.

w zakresie niespecjalistycznego sprzątania budynków i obiektów przemysłowych oraz usług montersko-spawalniczych, odliczyła podatek naliczony z faktur, w treści których jako wystawcy widniały podmioty: A. Sp. z o.o., F. - F. G., S. Sp. z o.o., T. Sp. z o.o., które to faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W związku z tym organ stwierdził, że stronie nie przysługiwało prawo do odliczenia na podstawie spornych faktur stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4) lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), dalej: "ustawy o VAT". W oparciu o art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), dalej: "O.p.", organ stwierdził, że ewidencja zakupu VAT była prowadzona nierzetelnie. Jednocześnie na podstawie art. 23 § 2 O.p. odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania i dokonał jej określenia w oparciu o dowody zebrane w toku kontroli. W konsekwencji decyzją z 15 czerwca 2022 r. określił zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do grudnia 2020 r.