Wyrok WSA w Łodzi z dnia 28 marca 2023 r., sygn. II SA/Łd 36/23

Administracyjne postępowanie

Dnia 28 marca 2023 roku . Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Robert Adamczewski, Sędziowie Sędzia WSA Jarosław Czerw, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszonym w dniu 28 marca 2023 roku sprawy ze skargi M. O. na postanowienie Wojewody Łódzkiego z dnia 17 listopada 2022 r. znak: GN-II.7581.10.2022.PJ w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do złożenia wniosku o umorzenie opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości oddala skargę. MR

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2022 r. w sprawie o sygn. GN-II.7581.10.2022.PJ Wojewoda Łódzki, po rozpoznaniu zażalenia M.O. na postanowienie Starosty Łęczyckiego z dnia 17 sierpnia 2022 r. znak: GKN.6843.17.2021.ED o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o umorzeniu opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa za lata 2020-2021, położonej w obrębie L. gmina Ł., oznaczonej w ewidencji gruntów jako działki nr [...],[...], [...], [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2022 r., poz. 2000, dalej w skrócie jako: "k.p.a.") utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Powyższe rozstrzygnięcie zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym:

Postanowieniem z dnia 23 września 2021 r. znak: GKN.6843.17.202LAM Starosta Łęczycki odmówił na podstawie art. 61a k.p.a. wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie przywrócenia M.O. terminu do złożenia wniosku o umorzenie opłat za użytkowanie wieczyste gruntów Skarbu Państwa za lata 2020-2021.

Wojewoda Łódzki, w wyniku złożonego przez M.O. zażalenia, postanowieniem z dnia 7 lutego 2022 r. znak: GN-II.7581.15.2021.PJ, uchylił zaskarżone postanowienie Starosty Łęczyckiego w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji z uwagi na niewyjaśnienie przez organ pierwszej instancji okoliczności, w jakich doszło do przekroczenia przez skarżącego ustawowych terminów na zgłoszenie wniesienia opłaty rocznej w pomniejszonej wysokości. Dlatego też należało zbadać, czy ewentualne uchybienie terminowi na dokonanie tej czynności nastąpiło bez winy wnioskodawcy, a także z uwzględnieniem możliwości zastosowania regulacji art. 15zzzzzn2 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (t.j. Dz.U. z 2021 r., poz. 2095 z późn. zm., powoływana dalej jako: "ustawa o COVID-19").