Wyrok WSA w Kielcach z dnia 29 marca 2023 r., sygn. II SA/Ke 56/23

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sylwester Miziołek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 29 marca 2023 r. sprawy ze skargi W. K.. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie dodatku węglowego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.

Uzasadnienie

Decyzją z 1 grudnia 2022 r. znak: SKO.PS-80/6776/3733/2022 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Kielcach (zwane dalej "SKO") utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta Jędrzejowa nr 72.4050/DW/009022/2022 z 12 października 2022 r. o odmowie przyznania W. K. dodatku węglowego.

Powyższe rozstrzygnięcie organu II instancji zostało wydane po rozpatrzeniu odwołania W. K., w którym wskazał, że wniosek o przyznanie dodatku węglowego skierował do Burmistrza Miasta i Gminy Sędziszów – gdyż to na terenie tej gminy na stałe mieszka – w miejscowości T. Na ten adres odwołujący się ma podpisaną umowę na wywóz śmieci, tam ponosi koszty utrzymania domu. Natomiast w miejscowości O. (wskazane we wniosku jako miejsce zamieszkania), znajduje się gospodarstwo, które W. K. przekazał córce i w którym jest zameldowany, obciążone służebnością w postaci dożywocia na jego rzecz.

SKO, wydając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. opisaną na wstępie decyzję wskazało, że organowi I instancji nie można zarzucić naruszenia przepisów prawa procesowego. Wydanie kwestionowanego rozstrzygnięcia poprzedziło dokładne wyjaśnienie wszystkich istotnych okoliczności mających znaczenie dla podejmowanego w sprawie rozstrzygnięcia (art. 7 i 77 K.p.a.). Ocena ta nie nosi cech dowolności (art. 80 K.p.a.). Zgodnie zaś z art. 107 § 3 K.p.a. w zaskarżonej decyzji zawarto podstawowe jej elementy oraz uzasadnienie faktyczne i prawne. Natomiast spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy w obowiązującym stanie faktycznym i prawnym W. K. przysługuje prawo do dodatku węglowego na podstawie złożonej 12 lipca 2021 r. deklaracji do Centralnej Ewidencji Emisyjności Budynków (dalej "CEEB") na budynek mieszkalny położony na terenie gminy Sędziszów pod adresem T [...]. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 12 ustawy z dnia 5 sierpnia 2022 r. o dodatku węglowym (Dz. U. z 2022 r. poz. 1692 ze zm.), wniosek o wypłatę dodatku węglowego składa się w gminie właściwej ze względu na miejsce zamieszkania osoby składającej ten wniosek. Dla jednego budynku mieszkalnego nie może być złożony więcej niż jeden wniosek o wypłatę dodatku węglowego. Tym samym osobą uprawnioną do otrzymania dodatku węglowego jest ta, która faktycznie dysponuje budynkiem mieszkalnym pod adresem, który wskazała we wniosku i prowadzi w nim swoje gospodarstwo domowe. Jednocześnie przyjmuje się, że prowadzenie gospodarstwa domowego możliwe jest tylko w jednej lokalizacji. Zgodnie z art. 2 ust. 6 ustawy o dodatku węglowym należy mieć na uwadze, że jedna osoba może wchodzić w skład tylko jednego gospodarstwa domowego. Bezspornym dla SKO jest, że zameldowanie w miejscu prowadzenia gospodarstwa domowego nie jest konieczne do uzyskania dodatku węglowego. Dla przyznania dodatku węglowego kluczową informacją jest faktyczne zamieszkiwanie i prowadzenie gospodarstwa domowego w danym miejscu, na obszarze gminy, do której składa się wniosek. Choć ustawa o dodatku węglowym nie definiuje pojęcia "miejsce zamieszkania", to w orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że przez miejsce zamieszkania – zgodnie z ogólną definicją tego terminu zawartą w arT [...] Kodeksu cywilnego – należy rozumieć miejscowość, w której osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu. O uznaniu konkretnej miejscowości za miejsce zamieszkania danej osoby decyduje takie przebywanie na danym terenie, które posiada cechy założenia tam aktualnego ośrodka jej osobistych i majątkowych interesów. Tym samym o miejscu zamieszkania w świetle omawianego przepisu decydują dwa czynniki: zewnętrzny (fakt przebywania) i wewnętrzny (zamiar stałego pobytu). Przyjmuje się, że o zamiarze stałego pobytu można mówić wówczas, gdy występują okoliczności pozwalające przeciętnemu obserwatorowi na wyciągnięcie wniosku, ze określona miejscowość jest głównym ośrodkiem działalności danej dorosłej osoby fizycznej. W orzecznictwie podkreśla się, że miejscem stałego pobytu osoby fizycznej mającej zdolność do czynności prawnych jest miejsce, w którym koncentrują się czynności życiowe danej osoby i to bez względu na adres jej zameldowania.