Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 marca 2023 r., sygn. II SA/Gd 906/22

Kombatanci

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Magdalena Dobek-Rak Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Górska Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 2 marca 2023 r. sprawy ze skargi Z. P. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 20 września 2022 r. nr DSE2-K0971-D14877-45D/22 w przedmiocie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza od Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz Z. P. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Z. P. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 20 września 2022 r., nr DSE2-K0971-D14877-45D/22, o odmowie potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Wnioskiem z dnia 29 lipca 2019 r., uzupełnionym pismami z dnia: 14 lutego 2020 r., 1 marca 2020 r. i 25 czerwca 2020 r., skarżący zwrócił się do Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych w świetle przepisów ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (Dz.U. z 2020 r., poz. 319 ze zm.), wskazując na: uczestnictwo w strajku 1980 r.; uczestnictwo w strajku okupacyjnym w grudniu 1981 r.; udział w strajkach 15 – minutowych organizowanych w 1982 r., 1984 r. oraz w 1988 r.; udział w manifestacjach i akcjach protestacyjnych m.in. w 1982 r. i w 1986 r.; udział w mszach rocznicowych i innych uroczystościach patriotycznych; pomoc finansowa dla rodzin osób represjonowanych; kolportaż wydawnictw opozycyjnych m.in. Portowiec; pobicie przez ZOMO podczas przewozu materiałów konspiracyjnych w 1983 r. a przez to doznanie rozstroju zdrowia. Przy piśmie z dnia 24 października 2019 r. skarżący dołączył do wniosku decyzję Prezesa IPN, w której stwierdzono, że nie był on pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa, oraz że w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez skarżącego lub przy jego udziale w ramach czynności wykonywanych przez niego w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa.