Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 lutego 2023 r., sygn. III SA/Wr 1090/21

Finanse publiczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Sędziowie: Sędzia WSA Anetta Chołuj, Asesor WSA Barbara Ciołek, Anna Kuczyńska-Szczytkowska (sprawozdawca), po rozpoznaniu w Wydziale III w dniu 16 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym sprawy ze skargi B. R. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 października 2021 r. nr 430000/71/177740/2021/ODW-RDZ-B7 w przedmiocie odmowy zwolnienia z obowiązku opłacenia należności z tytułu składek należnych za okres od 1 lutego 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 5 lipca 2021 r. nr 430000/71/155507/2021/RDZ-B7/3.

Uzasadnienie

B. R. (dalej: strona, skarżący) złożył do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych wniosek o zwolnienie z obowiązku opłacania składek dla płatników prowadzących działalność w branżach określonych w rozporządzeniu - za luty 2021 r., marzec 2021 r., kwiecień 2021 r., wypełniając formularz RDZ-B7. We wniosku wskazał jako przeważającą działalność gospodarczą wg PKD pozycję 55.20.Z, według stanu na dzień 31 marca 2021 r. Oświadczył, że przychód z przeważającej działalności uzyskany w kwietniu 2021 r. był niższy o co najmniej 40% w porównaniu do przychodu uzyskanego w kwietniu 2020 r.

Decyzją z 5 lipca 2021 r. (nr 430000/71/155507/2021/RDZ-B7/3) Zakład Ubezpieczeń Społecznych (dalej: ZUS, organ) odmówił skarżącemu prawa do zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne, ubezpieczenie zdrowotne za okres od dnia 1 lutego 2021 r. do 30 kwietnia 2021 r. W podstawie prawnej rozstrzygnięcia ZUS wskazał art. 31zq ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 1842, ze zm.; dalej: "ustawa COVID-19") w zw. z art. 31zy ust. 1 ustawy COVID-19 i § 10 ust. 2 i ust. 2a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. w sprawie wsparcia uczestników obrotu gospodarczego poszkodowanych wskutek pandemii COVID-19 (Dz. U. poz. 371 i 713, dalej: "rozporządzenie", "rozporządzenie COVID-19") i w zw. z art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 423, ze zm., dalej: "u.s.u.s."). W uzasadnieniu decyzji ZUS przytoczył treść § 10 ust. 2, ust. 2a pkt 1 rozporządzenia. Wskazał, że brak jest możliwości porównania spadku przychodów z kwietnia 2021 r. do kwietnia 2020 r., z uwagi na fakt, że w kwietniu 2020 r. skarżący nie wykonywał działalności oznaczonej kodem 55.20.Z. Zmiany przeważającego rodzaju działalności PKD w rejestrze CEDIG z 68.20.Z na 55.20.Z skarżący dokonał 18 grudnia 2020 r.