Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. I SA/Wr 413/22

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska, Sędziowie Sędzia WSA Andrzej Cichoń, Asesor WSA Iwona Solatycka (sprawozdawca), , Protokolant: Starszy specjalista Aleksandra Połaczewska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie 18 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi P we W. na decyzję Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Celno – Skarbowego we Wrocławiu z dnia 5 kwietnia 2022 r. nr 4580000-COP.4100.10.2021 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r. oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżoną w niniejszej sprawie decyzją z dnia 5 kwietnia 2022 r. nr 458000-COP.4100.10.2021 r. Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Celno – Skarbowego we Wrocławiu (dalej jako: NDUCS, organ odwoławczy) uchylił w całości własną decyzję z dnia 23 września 2021 r. nr 458000-CKK-41.4100.2.2021 r. określającą P. S.A. z siedzibą we W. (dalej jako: Strona, Skarżący, Spółka) zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Jak wynika z akt sprawy, NDUCS dnia 29 września 2020 r. wszczął wobec Spółki, kontrolę celno-skarbową w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 r. Kontrola ta zakończyła się 26 maja 2021 r. doręczeniem wyniku kontroli. Podatnik nie skorzystał z prawa do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji, o którym stanowi art. 82 ust. 3 ustawy z 16 listopada 2016 r. o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2021 r., poz. 422 ze zm.; dalej też "u.k.a.s"). W związku z tym NDUCS postanowieniem z dnia 17 czerwca 2021 r. przekształcił zakończoną kontrolę celno-skarbową w postępowanie podatkowe. Organ podatkowy w decyzji z 23 września 2021 r., określił Stronie zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 r. w wysokości 9 293 980,00 zł (różnica 1766 755,00 zł). Z akt sprawy wynika, że organ podatkowy: odrzucił analizę porównawczą przeprowadzoną przez Spółkę dla transakcji udzielenia licencji do korzystania ze znaków towarowych przez Spółkę pod firmą H. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą we W. (dalej też "H.") na rzecz Podatnika. Organ pierwszej instancji przeprowadził własną analizę porównawczą z wykorzystaniem metody porównywalnej ceny niekontrolowanej w wariancie porównania wewnętrznego na podstawie umowy licencyjnej zawartej z kontrahentem zagranicznym P. Ltd. Organ podatkowy przyjął, że wynagrodzenie jakie otrzymuje H. jest nieadekwatne do pełnionych funkcji, zaangażowanych aktywów oraz ponoszonych ryzyk i określił go w innej wysokości, niż wynika to z umowy licencyjnej. W konsekwencji organ pierwszej instancji określił w kontrolowanej transakcji wynagrodzenie należne podmiotowi powiązanemu H. w łącznej wysokości 126 574,67 zł, którą to kwotę jednocześnie uznał za koszy uzyskania przychodów, stanowiącą oszacowane wynagrodzenie należne temu podmiotowi. Jednocześnie organ pierwszej instancji nie uznał za koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu opłat licencyjnych wynikających z faktur VAT wystawionych przez H. w łącznej wysokości 9 054 178,23 zł. Organ ponadto wyłączył z kosztów uzyskania przychodów poniesionych w 2015 r. na objęcie akcji W. S.A. kwotę 371212,00 zł, tj. kwotę w wysokości przewyższającej uzyskany przychód w wysokości 28 788,00 zł. Od powyższej decyzji Skarżąca wniosła odwołanie, po rozpoznaniu którego NDUCS uchylił w całości własna decyzję z dnia 23 września 2021 r. i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia, bowiem uznał, że stan faktyczny badanej sprawy nie został przez organ działający w I instancji ustalony w stopniu wystarczającym do podjęcia właściwego rozstrzygnięcia, a w toku postępowania stwierdzono nieprawidłowości, dotyczące zarówno postępowania dowodowego, jak i wad uzasadnienia decyzji wydanej w I instancji. NDUCS wykluczył możliwość przedawnienia zobowiązania wskazując na przesłanki zawieszenia biegu przedawnienia o których mowa w art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm. – dalej O.p.) i brak instrumentalnego wykorzystania postępowania karnego skarbowego. Organ wskazał, iż zgodnie z przywołanymi wyżej przepisami bieg terminu przedawnienia zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 r. rozpoczął się z końcem 2016 r., zatem zobowiązanie uległoby co do zasady przedawnieniu z końcem 2021 r. Stosownie jednak do postanowień art. 70 § 6 pkt 1 O.p. bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu, z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe, o którym podatnik został zawiadomiony, jeżeli podejrzenie popełnienia przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania. NDUCS postanowieniem z 20 października 2021 r., nr [...], wszczął śledztwo w sprawie o przestępstwo skarbowe polegające na narażeniu na uszczuplenie podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 r. w kwocie dużej wartości, tj. 1766 755 zł przez Spółkę, na skutek podania nieprawdy w korekcie deklaracji CIT-8 złożonej do Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu w dniu 13 kwietnia 2016 r., tj. o czyn z art. 56 § 1 kks w zw. z art, 37 § 1 kks. Naczelnik [...] Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, działając na podstawie art. 121 w zw. z art. 70c O.p., pismem z 3 listopada 2021 r., skutecznie poinformował - odpowiednio - Podatnika (data doręczenia 9 listopada 2021 r. -) oraz jego pełnomocnika (data doręczenia 18 listopada 2021 r.) o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego z dniem 20 października 2021 r. W związku ze ziszczeniem się przesłanek określonych w przepisie art. 70 § 6 pkt 1 O.p., zdaniem organu bieg terminu przedawnienia zobowiązania uległ zawieszeniu z dniem wszczęcia postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe, które do dnia wydania niniejszej decyzji nie zostało zakończone. Jednocześnie zdaniem organu odwoławczego, mając na uwadze treść uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 maja 2021 r., sygn. akt I FPS 1/21, wszczęcie ww. postępowania karnego skarbowego nie miało instrumentalnego charakteru i nie służyło jedynie wstrzymaniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzasadnieniem powyższego jest, zdaniem Organu następujących przebieg zdarzeń: