Postanowienie WSA w Warszawie z dnia 23 lutego 2023 r., sygn. VI SA/Wa 8158/22

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grzegorz Nowecki po rozpoznaniu w dniu 23 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku P. G. o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej P. G. (pkt 3. postanowienia) w sprawie ze skargi P. G. na postanowienie Prezydenta RP z [...] września 2022 r., nr [...] o wyznaczeniu do orzekania w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego postanawia wstrzymać wykonanie zaskarżonego postanowienia w części dotyczącej P. G. (pkt 3. postanowienia)

Uzasadnienie

Pismem z 17 października 2022 r., skarżący P. G. reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na postanowienie Prezydenta RP z [...] września 2022 r., nr [...] (dalej "organ"), w sprawie wyznaczenia sędziów Sądu Najwyższego do orzekania w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego w zakresie, w jakim dotyczy ono skarżącego. Pismem z 2 listopada 2022 r., skarżący uzupełnił skargę poprzez złożenie wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonego postanowienia.

W uzasadnieniu przedmiotowego wniosku skarżący wskazał, że zaskarżonym aktem Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, w porozumieniu z Prezesem Rady Ministrów wyrażonym w formie kontrasygnaty, wyznaczył 11 osób, w tym skarżącego, do orzekania w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej Sądu Najwyższego na pięcioletnią kadencję, o której mowa w art. 22b § 1 ustawy z dnia 8 grudnia 2017 r. o Sądzie Najwyższym (dalej: "U.S.N."). Skarżący podkreślił, że nastąpiło to wbrew jego woli, a nawet bez jego wysłuchania, a skarżący nie miał możliwości nieprzyjęcia stanowiska w Izbie Odpowiedzialności Zawodowej bez jednoczesnego zrzeczenia się urzędu sędziego Sądu Najwyższego (vide: art. 22a § 8 U.S.N.).

Skarżący zauważył, że organy władzy wykonawczej, które wydały zaskarżony akt, nie przedstawiły motywów swojej decyzji, a skarżącego nawet o niej indywidualnie nie zawiadomiły. Skutkiem takiego wyznaczenia jest powstanie po stronie skarżącego prawa i obowiązku rozpoznawania spraw, w których zastosowanie wprost lub w sposób odpowiedni mają przepisy prawa karnego materialnego i procesowego, przy czym udział takich spraw w przydziale skarżącego może wynieść nawet 50% całości przydzielanych mu spraw (vide: art. 22e U.S.N.), co oznacza jednocześnie pozbawienie go prawa i obowiązku orzekania w Izbie Cywilnej w zakresie wynoszącym do 50%.