Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 22 lutego 2023 r., sygn. I SA/Po 627/22

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Asesor sądowy WSA Robert Talaga Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 lutego 2023 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od sierpnia do grudnia 2016 r., od stycznia do marca 2017 r. i sierpień 2017 r oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia 24 czerwca 2022 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej uchylił decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego [...] z dnia 30 czerwca 2021 r., nr [...], w części określającej podatek do zapłaty za sierpień 2017 r. na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931 ze zm. – dalej w skrócie: "u.p.t.u") i w tym zakresie umorzył postępowanie w sprawie, a w pozostałym zakresie, w jakim określono w podatku od towarów i usług:

- nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za: sierpień 2016 r. w wysokości [...] zł, październik 2016 r. w wysokości [...] zł, marzec 2017 r. w wysokości [...] zł i sierpień 2017 r. w wysokości [...] zł,

- zobowiązanie podatkowe za: wrzesień 2016 r. w wysokości [...] zł, listopad 2016 r. w wysokości [...] zł, grudzień 2016 r. w wysokości [...] zł, styczeń 2017 r. w wysokości [...] zł, luty 2017 r. w wysokości [...] zł,

- kwotę zwrotu podatku za październik 2016 r. w wysokości [...] zł,

utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

1.1. Z akt sprawy wynika, że w dniu 30 czerwca 2021 r. organ I instancji wydał decyzję wobec K. O. (dalej jako: "Strona", "Skarżący" lub "Podatnik") w sprawie określenia w podatku od towarów i usług: 1) podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 u.p.t.u, 2) nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, 3) zobowiązania podatkowego oraz 4) kwoty zwrotu podatku. Organ podatkowy na podstawie zebranego materiału dowodowego stwierdził, że zboże było nabywane od rolników i sprzedawane dalszym kontrahentom, oraz że Podatnik mógł dysponować zbożem, ale nie był to towar nabyty od firm: O. , P. Sp. z o.o. i G. Sp. z o.o. Rzeczywistym celem zakwestionowanych transakcji, potwierdzonych fakturami wystawionymi przez wskazane powyżej podmioty w okresie od 1 sierpnia 2016 r. do 31 marca 2017 r. oraz w sierpniu 2017 r., było zwiększenie kwot podatku naliczonego i obniżenie podatku należnego. Stwierdzono, że faktury, na których jako wystawcy widnieją firmy: O., P. Sp. z o.o. i G. Sp. z o.o. potwierdzają czynności, które nie zostały dokonane i na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) u.p.t.u. odmówiono Stronie prawa do odliczenia podatku naliczonego ze spornych faktur. Zakwestionowano również transakcje sprzedaży zboża w sierpniu 2017 r. na rzecz Gospodarstwa Rolnego I. S., stwierdzając, że dostawy zboża na rzecz tego podmiotu w tym okresie nie miały miejsca.