Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 8 lutego 2023 r., sygn. I SA/Ol 539/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Katarzyna Górska asesor WSA Anna Janowska Protokolant specjalista Monika Rząp po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 lutego 2023r. sprawy ze skargi W. W. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 29 sierpnia 2022r., nr 378000-COP.4102.7.2022.ET.SZD w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 rok oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 7 kwietnia 2020 r. Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako organ I instancji, Naczelnik), w wyniku przeprowadzonej kontroli celno-skarbowej, dotyczącej przestrzegania przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 rok, przekształconej następnie w postępowanie podatkowe, określił W. W. (dalej jako strona, podatnik, skarżący) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2014 rok w kwocie 975.469,00 zł.

Z materiału dowodowego, zgromadzonego przez organ I instancji wynika, że strona prowadzi od 1 lutego 1997 r. działalność gospodarczą pod nazwą [...], w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych (PKD 43.21.Z). W ocenie organu podatnik w korekcie zeznania PIT-36L o wysokości osiągniętego dochodu w roku podatkowym 2014, zawyżyła koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej o kwotę 1.854.562,93 zł. Wspomniane koszty wynikały z nierzetelnych faktur dotyczących zakupu towarów i usług, wystawionych przez:

- [...] M. M.,

- [...] W. B.,

- [...] B. W.,

- H. Sp. z o.o. Sp. k. (dalej jako Hurtownia),

- [...] E. P.

(dalej jako wystawcy faktur).

Z uwagi na ww. nieprawidłowości, organ I instancji uznał za nierzetelne prowadzone przez stronę księgi podatkowe za kontrolowany okres, w części dotyczącej powyższych transakcji. Stosownie do art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2021 r, poz. 1540 ze zm., dalej jako O.p.), organ stwierdził, że przedmiotowe księgi nie stanowią dowodu tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Na podstawie art. 23 § 2 O.p., Naczelnik odstąpił jednak od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania, ponieważ dane wynikające z ksiąg podatkowych, uzupełnione dowodami uzyskanymi w toku postępowania, pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania.