Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 lutego 2023 r., sygn. I SA/Kr 1266/22

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Wiesław Kuśnierz, Sędziowie WSA Piotr Głowacki, WSA Waldemar Michaldo (spr.), po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi A.P. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Krakowie z dnia 13 września 2022 r. nr 1201-IOP1-3.4102.27.2022.8 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2016 r. skargę oddala.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 22 kwietnia 2022 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego Kraków-Podgórze określił A. i A.1 P. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2016 r. w kwocie 35 711 zł. Decyzja ta została wydana po przeprowadzeniu postępowania podatkowego w związku z dokonaną przez podatników korektą deklaracji PIT-37, wynikającą ze skorygowania informacji PIT-11 przez płatnika, w której dokonano zmniejszenia przychodu, w związku z wypłatą A.P. odszkodowania związanego z likwidacją części należnych świadczeń pracowniczych. W ocenie organu I instancji wypłacone świadczenie nie jest odszkodowaniem i podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Po rozpatrzeniu odwołania podatników, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Krakowie utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy stwierdził, że istota sporu w sprawie dotyczy zagadnienia, czy uzyskane przez podatnika świadczenie pieniężne (odszkodowanie), korzysta ze zwolnienia z opodatkowania w myśl art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 ze zm.). DIAS zacytował szereg przepisów zawartych w u.p.d.o.f., omówił przesłanki zastosowania zwolnienia uregulowanego w ww. przepisie, jak również odniósł się do regulacji zawartych w Kodeksie cywilnym, dotyczących problematyki odszkodowania i zadośćuczynienia. Stwierdził w związku z tym, że funkcję odszkodowawczą, zarówno w przepisach K.c., jak i w Kodeksie pracy, pełnią wyłączenie te świadczenia, których celem jest zrekompensowanie skutków zdarzeń, które noszą znamiona czynu niedozwolonego lub zawinionego, jak również niewykonania bądź nienależytego wykonania zobowiązania przez pracodawcę. DIAS w Krakowie podał, że z ustalonego w sprawie stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 22 stycznia 2015 r. podpisane zostało porozumienie pomiędzy pracodawcą E. S.A. Oddział nr 1 w K., a Organizacjami Związkowymi działającymi w E. S.A. Oddział nr 1 w K. w sprawie wypłaty odszkodowania w związku z likwidacją części świadczeń pracowniczych oraz harmonizacji systemu wynagrodzeń. W dniu 30 września 2015 r. podpisany został aneks do tego porozumienia, którym podwyższono pierwotnie ustaloną łączną kwotę odszkodowania wynoszącą [...] zł o kwotę [...] zł. Następnie w dniu 5 listopada 2015 r. podpisano Porozumienie w sprawie zasad ustalenia odszkodowania z tytułu likwidacji świadczeń pracowniczych wynikających z treści Zakładowego Układu Zbiorowego Pracy dla Pracowników E. S.A. Oddział nr 1 w K. Porozumieniem tym określono szczegółowe zasady przyznawania świadczeń określonych jako "odszkodowanie" i skonkretyzowano zasady określone w Porozumieniu z 22 stycznia 2015 r. Zgodnie z zapisami Porozumienia, w związku z likwidacją uprawnień do świadczeń wynikających z ZUZP dla pracowników E. S.A. Oddział nr 1 w K., obejmujących nagrody jubileuszowe, zwiększone odprawy emerytalne, a także podwyższone odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, Strony postanawiają, że pracownicy otrzymają odszkodowanie, które zrekompensuje poniesione straty w przyszłości, na zasadach opisanych w tym Porozumieniu. W Porozumieniu ustalono, że likwidacja świadczeń następuje od 1 stycznia 2016 r.